لاگرانژ، ژوزف لویی (۱۷۳۶ـ۱۸۱۳)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

لاگْرانْژ، ژوزِف لوئی (۱۷۳۶ـ۱۸۱۳)(Lagrange, Joseph Louis)

لاگْرانْژ، ژوزِف لوئي

(نام اصلی: جوزپه لودوویکو لاگرانژ[۱]) ریاضی‌دان فرانسوی، زادۀ ایتالیا. در اثرش با نام مکانیک تحلیلی[۲] (۱۷۸۸)، آنالیز ریاضی را با استفاده از اصولی که آیزاک نیوتون[۳] برقرار کرده‌بود، در مسایلی ازجمله حرکت سیارات وقتی تحت تأثیر نیروی گرانشی یکدیگرند به‌‌کار برد. در تورینو[۴] زاده شد و در آن‌جا، در ۱۹سالگی به استادی ریاضیات در مدرسۀ توپخانه سلطنتی[۵] منصوب شد. در ۱۷۶۶، فردریک کبیر[۶]، پادشاه پروس، از او دعوت کرد مدیریت آکادمی علوم برلین[۷] را برعهده گیرد. در ۱۷۸۷، به دعوت لوئی شانزدهم به پاریس رفت تا عضو آکادمی سلطنتی فرانسه[۸] شود. از ۱۷۹۷، استاد اِکول پلی‌تکنیک[۹] بود. در ۱۷۵۵، با فراتررفتن از نظریۀ صوت[۱۰] نیوتون، منازعه‌ دربارۀ ماهیت صوت را حل و فصل کرد. بعدها، بعضی از قضیه‌های پیِر دو فرما[۱۱] را اثبات کرد که ۱۰۰ سال ثابت نشده بودند. لاگرانژ در مکانیک تحلیلی توانست نظریۀ مکانیک سیالات و جامدات را به اصلی تحلیلی فروکاهد و آن را بدون استفاده از تصویر و نمودار توضیح دهد. درس‌های او در اِکول پلی‌تکنیک، با نام نظریۀ توابع تحلیلی[۱۲](۱۷۹۷) و درس‌هایی دربارۀ حساب توابع[۱۳] (۱۸۰۶)، منتشر شدند.

 


  1. Guiseppe Lodovico Lagrange
  2. Mécanique analytique
  3. Isaac Newton
  4. Turin
  5. Royal Artillery School
  6. Frederick the Great
  7. Berlin Academy of Sciences
  8. French Royal Academy
  9. Ecole Polytechnique
  10. theory of Sound
  11. Pierre de Fermat
  12. Théorie des fonctions analytiques
  13. leçons sur le calcul des fonctions