لاهیجی، حسن ( ـ قم ۱۱۲۱ق)
لاهیجی، حسن ( ـ قم ۱۱۲۱ق)
حکیم، صوفی و متکلم ایرانی. پدرش، عبدالرزاق لاهیجی، داماد ملاصدرا بود. مقدمات علوم را نزد پدر و دیگر علما در قم خواند. در عتبات فقه و حدیث آموخت. در بازگشت به زادبومش به تدریس پرداخت. حکیمی صوفی‌مشرب بود. برخی مانند میرزا عبدالنبی قزوینی در حکمت و کلام او را برتر از پدرش خوانده‌اند. از آثارش: مَصابیح‌الهُدی که معروف‌ترین اثر او در حکمت است؛ آیینۀ حکمت، به فارسی، در اصول دین که به نام بدایع‌الحکم نیز معروف است؛ ابطال‌التَّناسُخ؛ اِثباتُ‌الرَّجْعَه؛ اصول‌الدین به فارسی؛ الفِرْقَه؛ جوابُ‌الاعتراض در پاسخ به کسانی که به اقدام امام حسین (ع) در قبول شهادت خرده می‌گرفتند و می‌گفتند چرا آن حضرت تقیه نکرده است؛ حاشیه بر وافی ملامحسن فیض کاشانی؛ رَوایِعُ‌الْکَلِم و بَدایِعُ‌الْحِکَمْ به عربی در حکمت؛ زَواهِرُالحِکَم به عربی در حکمت؛ شمع‌الیقین به فارسی در اصول دین؛ قِدَم و حدوث عالم رساله‌ای کوتاه به فارسی.