آرمین، حسین (تهران ۱۲۹۳ـ۱۳۷۴ش)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
(تغییرمسیر از حسین آرمین)
حسین آرمین
Hossein Armin
زادروز تهران ۱۲۹۳ش
درگذشت ۱۳۷۴ش
ملیت ایرانی
تحصیلات و محل تحصیل دکتری مدرسه علوم عالی طب (دانشکده پزشکی، ۱۳۱۹ش)، دوره آسیب شناسی عمومی در فرانسه (۱۳۲۹ش)
شغل و تخصص اصلی پزشک
آثار آسیب‌شناسی آزردگی‌های سورنال «غدد فوق کلیوی» (تهران، ۱۳۳۳ش)؛ آسیب‌شناسی آزردگی‌های سیستم رتیکولواندوتلیال، ۲ جلد (تهران، ۱۳۳۱، ۱۳۳۲ش)، آسیب‌شناسی عمومی و اختصاصی، ۲ جلد (تهران، ۱۳۵۱ش)؛ آسیب‌شناسی، گانگلیون استلو (تهران، ۱۳۲۹ش)؛ آسیب‌شناسی لنفوگرانوماتوزیدخیم (تهران، ۱۳۲۸ش)؛ اگرانولوسیتوز و سندروم اگرانولوسیتر (تهران، بی‌تا)؛ بیماری خون و بافت‌های خون و لنف‌ساز (تهران، ۱۳۲۱ش)؛ سرطان‌شناسی، ۲ جلد (تهران، ۱۳۳۴، ۱۳۳۷ش)؛ نکروز کبد (تهران، ۱۳۴۱ش)
گروه مقاله پزشکی
جوایز و افتخارات نشان درجه سه همایون، دریافت نشان های لویی پاستور و شوالیه از دولت فرانسه
آرمين، حسين

آرمین، حسین (تهران ۱۲۹۳ـ۱۳۷۴ش) Armin, Hossein

معروف به «کمال‌الدین»، پزشک ایرانی. دورۀ ابتدایی را در مدرسۀ حسینیۀ تهران و دورۀ دبیرستان را در مدارس تدین و ثروت (ایرانشهر) به پایان برد. در ۱۳۱۳ش، در مدرسۀ علوم عالی طب (دانشکدۀ پزشکی) به تحصیل پرداخت. در ۱۳۱۹ش، دانشنامۀ دکتری خود را اخذ کرد. چندی مسئول سالن تشریح بود. در ۱۳۲۳ش، رئیس درمانگاه آسیب‌شناسی دانشکدۀ پزشکی دانشگاه تهران و در ۱۳۲۷ش، رئیس بخش آسیب‌شناسی آن شد. در ۱۳۲۹ش، به فرانسه رفت و دورۀ آسیب‌شناسی عمومی را به پایان رسانید. سپس به ایران بازگشت. در ۱۳۳۴ش، سمت استادی کرسی آسیب‌شناسی را عهده‌دار شد. در ۱۳۴۸ش، ریاست آزمایشگاه جنایی شهربانی و در ۱۳۵۰ش، ریاست دانشکدۀ پزشکی دانشگاه تهران را به‌عهده گرفت. در نخستین دورۀ نظام پزشکی چند ماهی دبیرکل سازمان نظام پزشکی بود. وی از اعضای انجمن‌های داخلی و خارجی چون انجمن رتیکولواندوتلیال، انجمن آسیب‌شناسی ایران، انجمن جراحی ایران و انستیتوی علوم نیویورک بود. در ۱۳۴۶ش، از محمدرضا شاه پهلوی نشان درجۀ سه همایون و از دولت فرانسه نشان‌های لوئی پاستور و شوالیه گرفت. گویند وی عضو لژ ماسونی کوروش بود.

از آثارش: آسیب‌شناسی آزردگی‌های سورنال «غدد فوق کلیوی» (تهران، ۱۳۳۳ش)؛ آسیب‌شناسی آزردگی‌های سیستم رتیکولواندوتلیال، ۲ جلد (تهران، ۱۳۳۱، ۱۳۳۲ش)، آسیب‌شناسی عمومی و اختصاصی، ۲ جلد (تهران، ۱۳۵۱ش)؛ آسیب‌شناسی، گانگلیون استلو (تهران، ۱۳۲۹ش)؛ آسیب‌شناسی لنفوگرانوماتوزیدخیم (تهران، ۱۳۲۸ش)؛ اگرانولوسیتوز و سندروم اگرانولوسیتر (تهران، بی‌تا)؛ بیماری خون و بافت‌های خون و لنف‌ساز (تهران، ۱۳۲۱ش)؛ سرطان‌شناسی، ۲ جلد (تهران، ۱۳۳۴، ۱۳۳۷ش)؛ نکروز کبد (تهران، ۱۳۴۱ش).