رویو، ژرژ هانری (۱۸۷۱ـ۱۹۵۸)
روئو، ژُرْژ هانری (۱۸۷۱ـ۱۹۵۸)(Rouault, Georges Henri)
| ژرژ هانری رویو Georges Henri Rouault | |
|---|---|
| زادروز |
پاریس ۱۸۷۱م |
| درگذشت | ۱۹۵۸م |
| ملیت | فرانسوی |
| تحصیلات و محل تحصیل | مدرسه هنرهای زیبا نزد گوستاو مورو |
| شغل و تخصص اصلی | نقاش، باسمه کار، تصویرگر و طراح |
| آثار | گروه سه نفری (سیرک) (۱۹۲۸) |
| گروه مقاله | نگارگری و مجسمه سازی جهان، هنر (کلیات) |
نقاش، باسمه‌کار[۱]، تصویرگر، و طراح فرانسوی. از بزرگ‌ترین هنرمندان تصاویر دینی در قرن ۲۰ بود. در اوایل کارش با فوو[۲]ها همکاری کرد، لیکن با استفاده از رنگ‌های تیرۀ غلیظ و خط‌ـ‌کناره[۳]های ضخیم، سبکی کاملاً متمایز و فردی پدید آورد. مضامین آثارش عبارت بودند از دلقک‌ها، وکلا، روسپیان، و روحانیان. پردۀ استهزای مسیح[۴] (۱۹۳۲؛ موزۀ هنر مدرن، نیویورک[۵]) نمونۀ گزیده‌ای از آثار اوست. روئو در مدرسۀ عالی هنرهای زیبا (بوزار)[۶]، پاریس، با ماتیس[۷] آشنا شد، و در ۱۹۰۵ همراه با او و فووها نمایشگاهی برگزار کرد، هرچند با اکسپرسیونیست[۸]های آلمان قرابت بیشتری داشت تا با معاصران فرانسوی‌اش.
آثارش از حساسیت بسیار به رنج‌های دنیوی و ایمان دینی عمیق حکایت دارند. تصاویر دلسوزانه‌اش از دلقک‌ها و روسپیان، به انتقاد اجتماعی سختی در تصویرهایش از وکلا و قاضی‌ها مبدل می‌شود، همچون تابلوی مراسم ازدواج[۹] (نگارخانۀ تیت[۱۰]، لندن). نگاه بدبینانه‌اش به وضعیت بشری، با رنگ‌های تیره و شکل‌های کژنما القا می‌شوند، اگرچه دست‌مایه‌های دینی‌اش به‌تدریج از رنگ‌های متنوع و درخشانِ شیشه‌های منقوش[۱۱] برخوردار شدند. گراوورهایی که برای مراسم دعای رحم فرما[۱۲] (تولید ۱۹۲۲ـ۱۹۲۷) ساخت، از دستاوردهای بزرگ هنر گرافیک قرن ۲۰ به‌شمار می‌روند.
روئو در پاریس به‌دنیا آمد. در خردسالی شاگرد یک نقاش شیشه‌های منقوش بود، و بعدها در مدرسه هنرهای زیبا نزد گوستاو مورو[۱۳] هنر آموخت. پس از درگذشتِ مورو در ۱۸۹۸ سرپرست موزۀ گوستاو مورو[۱۴] شد. اثر برجستۀ رنگ روغنی‌اش با نام گروه سه‌نفری (سیرک)[۱۵] (۱۹۲۸) در موزۀ هنرهای معاصر تهران[۱۶] نگهداری می‌شود.
