شرف الدین شفروه، عبدالمومن ( ـ پس از ۵۶۹ق)
شَرَفُ‌‌الدین شَفْرَوه، عَبدُالمؤمِن ( ـ پس از ۵۶۹ق)
شاعر و خطیب ایرانی. اصلش از اصفهان بود. در دمشق مجلس وعظ داشت (۵۶۹ق). از وی دو اثر با نام‌های اطباق‌الذهب به عربی و دیوان اشعار فارسی به‌جا مانده است. پاره‌ای از اشعار وی در مدح پادشاهان آن روزگار و برخی بزرگان اصفهان، چون ارسلان‌شاه دوم سلجوقی و اتابک جهان‌پهلوان است و مجیر بیلقانی را هجو گفته است.