ابوتراب نخشبی، عسکر بن حصین ( ـ۲۴۵ق)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

ابوتُراب نَخْشَبی، عسکر بن حصین ( ـ۲۴۵ق)

از رجال صوفیه و از مشایخ. در طریقت، به حاتم بصری و حاتم اصم ارادت می‌ورزید. او را از بزرگ‌ترین مشایخ خراسان خوانده‌اند. از دیرباز به توکّل و زهد و فتوّت نامبردار بود و او را در میان مشایخ به کثرت دانش در علوم رسمی و نیز اطلاع از دقایق تصوّف ستوده‌اند. در کتاب‌ها از متفرق شدن ۱۲۰ یارِ صوفیِ او، و برجای ماندن تنها دو نفر از آن میان، یاد شده است. عبدالله بن جلّاء، که خود درشمار بزرگان مشایخ دمشق بود، ابوتراب را در میان تمام شیوخی که دیده بود برتر می‌دانست. ۲۵بار حج گزارد و در یکی از این سفرها با یحیی بن معاذ رازی ملاقات داشت.