لامیهالعجم

لامیَّةالْعَجَم
سرودۀ طغرایی اصفهانی، قصیدۀ عربی در ۵۰۵ق، در ۵۸ بیت با قافیۀ لام. این قصیده با مطلع «أَصالَةُالرَّأْیِ صانَتْنی عَنِ‌الْخَطَلِ/ وَ حِلْیَةُالْفَضْلِ زانَتْنی لَدَی‌الْعَطَلِ» در شکایت از تباهی‌های زمانه است که در هم‌چشمی با لامیّةالعرب شَنفَری چنین نامی گرفته و شارحان و مترجمان بسیاری هم بدان پرداخته‌اند؛ ازجمله علی جواد‌الطاهر این قصیده را شرح و بررسی و چاپ کرده است (بغداد، ۱۹۶۲).