لورنتس، هندریک (۱۸۵۳ـ۱۹۲۸)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

لورِنْتْس، هِندْریک (۱۸۵۳ـ۱۹۲۸)(Lorentz, Hendrik)

لورِنْتْس، هِندْريک
هندریک لورنتس
Hendrik Lorentz
زادروز آرنم ۱۸۵۳م
درگذشت ۱۹۲۸م
ملیت هلندی
تحصیلات و محل تحصیل تحصیل در دانشگاه لیدن
شغل و تخصص اصلی فیزیک دان
گروه مقاله فیزیک و مکانیک
جوایز و افتخارات جایزه نوبل فیزیک (۱۹۰۲)

فیزیک‌دان هلندی. به‌همراه شاگردش، پیتر زیمان[۱]، در ۱۹۰۲ به‌سبب تحقیق در زمینۀ اثر زیمان[۲] به جایزۀ نوبل فیزیک دست‌یافت. در اثر زیمان، میدان مغناطیسی سبب شکافته‌شدن خطوط طیف می‌شود. لورنتس زندگی حرفه‌ای‌اش را بیشتر صرف تلاش برای گسترش و ارتقای نظریۀ الکترومغناطیس[۳] دانشمند اسکاتلندی، جیمز کلارک ماکسول[۴]، کرد. همچنین، سعی کرد نتایج غیرعادی آزمایش مایکلسون ـ مورلی[۵] را با طرح این مطلب توضیح دهد که طول اجسام متحرک در جهت حرکت انقباض می‌یابد. او این تلاش را مستقل از کار فیزیک‌دان ایرلندی، جورج فیتزجرالد[۶]، انجام داد و مسئلۀ انقباض طول را با عرضۀ نوعی تبدیل مختصات فضا و زمان به دقت مطرح کرد. بعدها این تبدیلات به تبدیل‌های لورنتس[۷] معروف شدند. این امر راه را برای نظریۀ نسبیت[۸] آلبرت اینشتین هموار کرد. لورنتس در آرنم[۹] زاده شد. در دانشگاه لیدن[۱۰] درس خواند و در آن‌جا، در ۲۴سالگی استاد فیزیک نظری شد. در ۱۹۱۲، مدیر انستیتو تیلر[۱۱]، واقع در هارلم، شد.

 


  1. Pieter Zeeman
  2. Zeeman effect
  3. electromagnetic theory
  4. James Clerk Maxwell
  5. Michelson-Morley experiment
  6. George Fitzgerald
  7. Lorentz transformations
  8. theory of relativity
  9. Arnhem
  10. Leiden
  11. Teyler Institute