نیوو، ایپولیتو (۱۸۳۱ـ۱۸۶۱)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
ایپولیتو نیوو

نیِوو، ایپّولیتو (۱۸۳۱ـ۱۸۶۱)(Nievo, Ippolito)

شاعر و رمان‌نویس وطن‌پرست ایتالیایی. اشعار اولیه‌اش یادآور سروده‌های جوستی[۱] و پراتی[۲]، شاعران ایتالیایی، است (شعرها[۳]، ۱۸۵۴؛ شب‌تاب‌ها[۴]، ۱۸۵۸). آثار دیگرش عبارت‌اند از دو تراژدی (اسپارتاکو[۵] و کاپوآنی[۶]) و داستان‌های کوتاه (به‌ویژه ایل وارمو[۷]، ۱۸۵۶). اما شهرت نیوو به‌سبب رمان‌های اوست (فرشتۀ نیکوکاری[۸]، ۱۸۵۵؛ کنتِ شبان[۹]، ۱۸۵۷ و از همه مهم‌تر اعترافات یک ایتالیایی[۱۰]، ۱۸۶۷). اعترافات، که به شرح ظهور روح ملی از میان انحطاط قرن ۱۸ می‌پردازد، با دیدگاه اخلاقی‌اش یادآور مانذزونی[۱۱]، رمان‌نویس ایتالیایی، است. شخصیت‌پردازی و داستان استادانه و بذله‌آمیزش، به‌رغم گریز از موضوع، آن را در شمار یکی از مشهورترین رمان‌های عصر قرار می‌دهد.

 


  1. Giusti
  2. Prati
  3. I versi
  4. Le lucciole
  5. Spartaco
  6. I Capuani
  7. Il varmo
  8. Angela di Bontà
  9. Il conte pecoraio
  10. Le confessioni di un italiano
  11. Manzoni