کنستانتیوس دوم، فلاویوس یولیوس (۳۱۷ـ۳۶۱م)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

کُنستانْتیوس دوم، فلاویوس یولیوس (۳۱۷ـ۳۶۱م)(Constantius II, Flavius Julius)

سومین پسر کنستانتین کبیر[۱]، امپراتور روم از ۳۳۷م. پس از مرگ قسطنطین، با برادرانش کنستانتین دوم[۲] و کنستانس[۳] مشترکاً بر روم حکومت کرد و تراکیا[۴]، مَقدونیه[۵]، یونان، ایالت‌های آسیایی[۶] و مصر به او واگذار شدند. کُنستانتیوس در سراسر دوران سلطنت با ایران در نبرد بود و اغلب شکست می‌خورد که مهم‌ترین آن‌ها در ۳۴۸م بود. در‌پی مرگ کُنستانس اول، ماگنِنتیوس[۷] غاصب را در مورسا[۸] در رود دراوه[۹] در ۳۵۱م و در گل در ۳۵۳م شکست داد و به فرمانروای سراسر امپراتوری تبدیل شد. کُنستانتیوس در ۳۵۵م پسر عمویش یولیانوس را سزار و فرماندار گُل[۱۰] کرد. در ۳۵۷م کُنستانتیوس برای نخستین‌بار از رُم دیدن کرد. از طرفداران آیین آریوسیان[۱۱] حمایت می‌کرد و اسقف‌های ارتدوکس[۱۲] را نفی بلد کرد. وقتی سربازان یولیانوس[۱۳] در گُل او را امپراتور خواندند، کُنستانتیوس برای نبرد با او رهسپار غرب شد ولی نزدیک طرسوس[۱۴] در کیلیکیا[۱۵] درگذشت.

 


  1. Constantine the Great
  2. Constantine II
  3. Constans
  4. Thrace
  5. Macedonia
  6. Asiatic provinces
  7. Magnentius
  8. Mursa
  9. River Drave
  10. Gaul
  11. Arians
  12. Orthodox
  13. Julian
  14. Tarsus
  15. Cilicia