نمایش مبدأ برای زوزنی، ابوسهل ( ـ ح ۴۴۶ق)


زوزَنی، ابوسهل (  ـ ح ۴۴۶ق)<br>
(نام کامل:&nbsp;خواجه محمد بن حسن، ملقب به شیخ‌العمید) دبیر و وزیر [[مسعود غزنوی اول|سلطان‌ مسعود غزنوی‌]]. از ملازمان‌ و مقربان‌ درگاهِ‌ سلطان محمود غزنوی بود. چندی به دستور او زندانی و سپس آزاد شد. پس‌ از مرگ‌ او به‌ فرزندش‌ مسعود پیوست‌ و سرانجام‌ به‌ وزارت‌ رسید. شرارت‌ بر طبع‌ او غالب‌ بود و بیشتر عمر خود را به‌ توطئه‌ برضد دیگران‌، سپری‌ کرد. او سلطان‌ مسعود را به‌ توقیف‌ هدایایی‌ که‌ امیرمحمد برادر مسعود، به‌ امرا بخشیده‌ بود، واداشت‌ و نیز به‌ سعایت‌ او بود که‌ [[حسنک وزیر|حسنک‌ وزیر]] به‌دستور مسعود کشته‌ شد. آن‌گاه‌ که‌ سعایت‌ وی‌ نزد سلطان‌ برای‌ کشتن‌ آلتونتاش‌ خوارزمشاه‌، افشا شد (۴۲۳‌ق)، مسعود برای‌ احتراز از فتنۀ‌ خوارزم‌ و تلطیف‌ خاطر آلتونتاش‌، ابوسهل‌ را با کسان‌ وی‌ بگرفت‌، اموال‌ او را ضبط‌ و وی‌ را به‌ قهندز (کهن‌ دژ) زندانی‌ کرد. وی‌ در ادب‌، لغت، و شعر چیره‌دست‌ بود و اشعاری‌ در وصف‌ سلطان‌ مسعود سرود. ابوسهل‌ در ۴۳۱‌ق پس‌ از وفات‌ [[ابونصر مشکان، احمد ( ـ غزنین ۴۳۱ق)|ابونصر مشکان‌]]، صاحب‌ دیوان‌ رسالت‌ گردید که‌ این‌ سمت‌ را در دورۀ‌ مودود بن‌ مسعود غزنوی‌ نیز داشت‌. شرح حال او در [[تاریخ بیهقی]] آمده است.
<br><!--23067900-->
[[رده:تاریخ ایران]]
[[رده:ایران از انقلاب اسلامی 1357 تا امروز]]