نمایش مبدأ برای فارس، نبیل


فارِس، نَبیل (کولو ۱۹۴۰-۲۰۱۶م)<br>
<p>داستان‌نویس و شاعر الجزایری. از نسل نویسندگانی چون رشید بوجِدْرَه است که، در دهۀ ۱۹۷۰م، هرچه را در جامعۀ خود نمی‌پسندیدند، با زبانی سازش‌ناپذیر، نفی کردند و در ادبیات الجزایر تأثیری عمیق گذاشتند. اولین رمانش، ''یحیای'' ''بداقبال'' (۱۹۷۱م)، نیمی داستان و نیمی شرح‌حال، تجسم شخصیت‌های مرکزی جبهۀ آزادی‌بخش ملی، دورۀ دانشجویی و نخستین مواجهۀ جدی رمانتیک خود اوست. در ''مسافر غرب'' (۱۹۷۱م)، موضوع تبعید را می‌کاود و در تریلوژی ''اکتشاف دنیای جدید'' (۱۹۷۲، ۱۹۷۴، ۱۹۷۶م) افسانه‌ها و شعر شفاهی میراث بربری خود را عرضه می‌کند. از آن‌جا که فرهنگ بربر، در الجزایرِ عرب‌گرای پس از استقلال، جایگاهی درخور نیافت، شور ناسیونالیستی فارس فرونشست. آخرین اثرش، ''مرگ صالح بیگ'' (۱۹۸۰م)، یأس کسانی را تصویر می‌کند که بی‌تقصیر مقهور ارادۀ صاحبان قدرت‌اند. اشعاری هم سروده است که مانند رمان‌ها و آثار آکادمیک‌اش غالباً بر ادبیات شفاهی بربر تمرکز دارد. </p>
<br><!--33003600-->
[[رده:ادبیات عرب]]
[[رده:(ادبیات عرب)آثار و اشخاص]]