محمودخان ملک الشعرای کاشانی: تفاوت میان نسخهها
DaneshGostar (بحث | مشارکتها) (جایگزینی متن - '\\3' به '<!--3') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
محمودخان | {{جعبه زندگینامه|عنوان=محمودخان مَلِکالشُّعَرای کاشانی|نام=|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=ملکالشعرایی|زادروز=تهران۱۲۲۸ق|تاریخ مرگ=۱۳۱۱ق|دوره زندگی=|ملیت=ایرانی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=نقاش، شاعر و خوشنویس|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=تابلوی عمارت گلستان با منظره عمومی و حیاط قصر (۱۲۷۸ق)، استنساخ، آبرنگ ارک دولتی (۱۲۸۱ق)، تابلوی رنگ روغنی صحن مطهر حضرت رضا (ع)|خویشاوندان سرشناس=محمدحسینخان ملکالشعرا (پدر)، میرزا علیخان ملکالشعرا (فرزند)|گروه مقاله=نگارگری و مجسمه سازی|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}} | ||
[[پرونده: 38189500.jpg | بندانگشتی| | [[پرونده:38189500-3.jpg|بندانگشتی|تابلوی استنساخ، اثر محمودخان ملکالشعرای کاشانی]] | ||
محمودخان مَلِکالشُّعَرای کاشانی (تهران۱۲۲۸ـ۱۳۱۱ق)<br><p>نقاش، شاعر و خوشنویس ایرانی. از هنرمندان عهد ناصری بود. سنّتهای ایرانی و اروپایی را درهم آمیخت. در تصویرسازی شیوۀ خاصی داشت، و اضافات فرنگیسازی را به سلیقۀ خود حذف میکرد. در نقاشیهایش از عمارات سلطنتی، ازجمله در آبرنگ ''شمسالعماره''، ساختمانهای قدیمی و بافت هندسی و عمق معماری بناها را بادقت و مهارت تصویر کرده است. در طبیعتپردازی هم مهارت داشت، و تواناییاش در تابلوی ''عمارت گلستان با منظرۀ عمومی و حیاط قصر'' (۱۲۷۸ق) مشهود است. نیز در سوزندوزی، مجسمهسازی، قلمداننگاری، منبّتکاری بر روی چوب و عاج، و ماکتسازی طبعآزمایی کرد. در کتابت خطوط توانا بود، و [[شکسته نستعلیق، خط|خط شکسته]] و [[نستعلیق، خط|نستعلیق]] را استادانه مینوشت؛ کتابی در شرح احوال مشاهیر دوران ناصری را به خط شکسته و نستعلیق در ۱۳۰۳ق نگاشت. محمودخان لقب ملکالشعرایی را از جد و پدرش بهارث برد، لیکن خودش نیز شعر میسرود؛ علاوهبر مدیحهسرایی، اشعاری در تهنیت عید نوروز، وصف کاخ شاهانه، و سایر موضوعات دارد. محمودخان ملکالشعرا در تهران بهدنیا آمد؛ از خاندان صبا، که تمام آنان از رجال هنر و ادب بودند، و فرزند محمدحسینخان ملکالشعرا متخلّص به «[[عندلیب کاشانی، محمدحسین ( ـ پس از ۱۳۰۰ق)|عندلیب]]» بود. در جوانی به تحصیل علوم زمان و کسب دانش و هنر پرداخت، و در ادبیات، ریاضیات، هیئت، حکمت و عرفان، و تاریخ شهرت یافت. سپس به نقاشی و تصویرسازی روآورد و در اندکزمانی نامآور گردید. بیشتر آثارش را با لفظ ساده و بیپیرایۀ «محمود» رقم میزد. برجستهترین اثرش با نام ''استنساخ''، ابتکار و خلاقیت او را بازمیتابد، و شهرتی بینالمللی دارد. این تابلو از نمونههای اولیۀ نقاشی مدرن ایرانی است؛ پرداخت نور، شیوۀ سایهپردازی، و بازنمایی قیافه و حرکات پرسوناژها بسیار نوگرایانهاند. از دیگر آثار اوست: آبرنگ'' ارک دولتی'' (۱۲۸۱ق)، و تابلوی رنگ روغنی ''صحن مطهر حضرت رضا'' (ع). [[صبا، ابوالحسن (تهران ۱۲۸۲ـ۱۳۳۶ش)|ابوالحسن صبا]] ـ نوۀ صدرالحکما پسر محمودخان ـ از بازماندگان این خاندان بود که در موسیقی بسیار شهرت داشت و [[ویولن]] را استادانه مینواخت. فرزندش میرزا علیخان ملکالشعرا نیز به نقاشی روآورد.</p> | |||
<br><!--38189500--> | <br><!--38189500--> | ||
[[رده:خوشنویسی]] | [[رده:خوشنویسی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ سپتامبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۷:۲۷
| محمودخان مَلِکالشُّعَرای کاشانی | |
|---|---|
| زادروز |
تهران۱۲۲۸ق |
| درگذشت | ۱۳۱۱ق |
| ملیت | ایرانی |
| شغل و تخصص اصلی | نقاش، شاعر و خوشنویس |
| لقب | ملکالشعرایی |
| آثار | تابلوی عمارت گلستان با منظره عمومی و حیاط قصر (۱۲۷۸ق)، استنساخ، آبرنگ ارک دولتی (۱۲۸۱ق)، تابلوی رنگ روغنی صحن مطهر حضرت رضا (ع) |
| گروه مقاله | نگارگری و مجسمه سازی |
| خویشاوندان سرشناس | محمدحسینخان ملکالشعرا (پدر)، میرزا علیخان ملکالشعرا (فرزند) |
محمودخان مَلِکالشُّعَرای کاشانی (تهران۱۲۲۸ـ۱۳۱۱ق)
نقاش، شاعر و خوشنویس ایرانی. از هنرمندان عهد ناصری بود. سنّتهای ایرانی و اروپایی را درهم آمیخت. در تصویرسازی شیوۀ خاصی داشت، و اضافات فرنگیسازی را به سلیقۀ خود حذف میکرد. در نقاشیهایش از عمارات سلطنتی، ازجمله در آبرنگ شمسالعماره، ساختمانهای قدیمی و بافت هندسی و عمق معماری بناها را بادقت و مهارت تصویر کرده است. در طبیعتپردازی هم مهارت داشت، و تواناییاش در تابلوی عمارت گلستان با منظرۀ عمومی و حیاط قصر (۱۲۷۸ق) مشهود است. نیز در سوزندوزی، مجسمهسازی، قلمداننگاری، منبّتکاری بر روی چوب و عاج، و ماکتسازی طبعآزمایی کرد. در کتابت خطوط توانا بود، و خط شکسته و نستعلیق را استادانه مینوشت؛ کتابی در شرح احوال مشاهیر دوران ناصری را به خط شکسته و نستعلیق در ۱۳۰۳ق نگاشت. محمودخان لقب ملکالشعرایی را از جد و پدرش بهارث برد، لیکن خودش نیز شعر میسرود؛ علاوهبر مدیحهسرایی، اشعاری در تهنیت عید نوروز، وصف کاخ شاهانه، و سایر موضوعات دارد. محمودخان ملکالشعرا در تهران بهدنیا آمد؛ از خاندان صبا، که تمام آنان از رجال هنر و ادب بودند، و فرزند محمدحسینخان ملکالشعرا متخلّص به «عندلیب» بود. در جوانی به تحصیل علوم زمان و کسب دانش و هنر پرداخت، و در ادبیات، ریاضیات، هیئت، حکمت و عرفان، و تاریخ شهرت یافت. سپس به نقاشی و تصویرسازی روآورد و در اندکزمانی نامآور گردید. بیشتر آثارش را با لفظ ساده و بیپیرایۀ «محمود» رقم میزد. برجستهترین اثرش با نام استنساخ، ابتکار و خلاقیت او را بازمیتابد، و شهرتی بینالمللی دارد. این تابلو از نمونههای اولیۀ نقاشی مدرن ایرانی است؛ پرداخت نور، شیوۀ سایهپردازی، و بازنمایی قیافه و حرکات پرسوناژها بسیار نوگرایانهاند. از دیگر آثار اوست: آبرنگ ارک دولتی (۱۲۸۱ق)، و تابلوی رنگ روغنی صحن مطهر حضرت رضا (ع). ابوالحسن صبا ـ نوۀ صدرالحکما پسر محمودخان ـ از بازماندگان این خاندان بود که در موسیقی بسیار شهرت داشت و ویولن را استادانه مینواخت. فرزندش میرزا علیخان ملکالشعرا نیز به نقاشی روآورد.