در انتظار معجزه (فیلم 1388): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
(صفحه‌ای تازه حاوی «فیلم بلند سینمایی به کارگردانی رسول صدرعاملی، تولید سال 1388ش. فیلمنامۀ این اثر بر اساس طرحی از اصغر فرهادی نوشته شده است. ''در انتظار معجزه'' فیلم سوم از سه‌گانه‌ای است که صدرعاملی به سفارش «آستان قدس رضوی» با عنوان عمومی «سه‌گانۀ زائر»...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲: خط ۲:


مدت فیلم: 90 دقیقه
مدت فیلم: 90 دقیقه
'''خلاصۀ داستان'''
فیلم دربارۀ امیر (با بازی [[حمید فرخ نژاد|حمید فرخ‌نژاد]]) و مهرانه (با بازی [[پریوش نظریه]]/ نویسنده و مجری یک برنامۀ خانوادگی رادیو) زن و شوهری است كه چشم دیدن یكدیگر را ندارند. ازدواج سه سال پیش آنها اشتباه بوده و زندگی جهنمی آنها امانشان را بریده، اما ناگزیرند یک شبانه‌روز یكدیگر را تحمل كنند. این دو فرزند بیمارشان را برای شفا به پابوس امام رضا (ع) می‌برند، اما به‌خاطر نفرت از یکدیگر به حرم امام مشرف نمی‌شوند.
----
----



نسخهٔ ‏۱۶ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۶:۱۹

فیلم بلند سینمایی به کارگردانی رسول صدرعاملی، تولید سال 1388ش. فیلمنامۀ این اثر بر اساس طرحی از اصغر فرهادی نوشته شده است. در انتظار معجزه فیلم سوم از سه‌گانه‌ای است که صدرعاملی به سفارش «آستان قدس رضوی» با عنوان عمومی «سه‌گانۀ زائر» با موضوع توسل به امام رضا ساخته است. عنوان فیلم‌های دیگر این سه‌گانه شب (1386) و هرشب تنهایی (1386) است. این فیلم در سی‌امین دوره جشنواره فیلم فجر حضور داشته و پریوش نظریه برای بازی‌اش دیپلم افتخار بهترین بازیگری را از بخش مسابقۀ بین‌الملل جشنواره دریافت کرده است. فیلم به ‌قدری بد بود که با موج عجیبی از استهزا و تمسخر در اکران جشنواره‌ای خود روبه‌رو شد. این واکنش‌ها باعث شد که در انتظار معجزه به اکران عمومی نرسد و خود فیلمساز هم ترجیح داد که فیلمش به دست فراموشی سپرده شود. در انتظار معجزه صرفاً با یک خط داستانی نابسنده و بدون فیلمنامۀ مدون ساخته شده است؛ فیلمی که با وجود زمان نسبتاً کوتاهش که آن هم کم‌تر از استاندارد یک فیلم سینمایی است، ملال‌آور از کار درآمده.

مدت فیلم: 90 دقیقه


خلاصۀ داستان

فیلم دربارۀ امیر (با بازی حمید فرخ‌نژاد) و مهرانه (با بازی پریوش نظریه/ نویسنده و مجری یک برنامۀ خانوادگی رادیو) زن و شوهری است كه چشم دیدن یكدیگر را ندارند. ازدواج سه سال پیش آنها اشتباه بوده و زندگی جهنمی آنها امانشان را بریده، اما ناگزیرند یک شبانه‌روز یكدیگر را تحمل كنند. این دو فرزند بیمارشان را برای شفا به پابوس امام رضا (ع) می‌برند، اما به‌خاطر نفرت از یکدیگر به حرم امام مشرف نمی‌شوند.