بایون: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
بایون (Bayonne) | بایون (Bayonne) | ||
[[File:12123100.jpg|thumb|نمايي از رودبندر بايون]]رودبندر<ref>river port</ref>ی در ولایت [[پیرنه ـ آتلانتیک|پیرنهـآتلانتیک]]<ref>Pyrénées-Atlantiques</ref> در جنوب غربی [[فرانسه]]، واقع در محل تلاقی<ref>confluence</ref> رودهای [[آدور]]<ref>Adour</ref> و نیو<ref>Nive</ref>، به فاصلۀ ۵ کیلومتری دریا. ۴۱,۸۰۰ نفر جمعیت دارد (۱۹۹۰). از لحاظ تاریخی، مرکز شمشیرسازی و | [[File:12123100.jpg|thumb|نمايي از رودبندر بايون]] | ||
[[پرونده:12123100-2.jpg|بندانگشتی|ساختمان شهرداری بایون]] | |||
رودبندر<ref>river port</ref>ی در ولایت [[پیرنه ـ آتلانتیک|پیرنهـآتلانتیک]]<ref>Pyrénées-Atlantiques</ref> در جنوب غربی [[فرانسه]]، واقع در محل تلاقی<ref>confluence</ref> رودهای [[آدور]]<ref>Adour</ref> و نیو<ref>Nive</ref>، به فاصلۀ ۵ کیلومتری دریا. ۴۱,۸۰۰ نفر جمعیت دارد (۱۹۹۰). از لحاظ تاریخی، مرکز شمشیرسازی و | |||
خنجرسازی و مدعی اختراع [[سرنیزه]] است. از مراکز فرهنگ [[باسک]]<ref>Basque</ref> است، و در ناحیۀ توریستی مهمی قرار دارد. صنایع آن عبارتاند از تولید [[چرم]]، کود شیمیایی، [[فولاد]]، و [[هواپیما]]. بایون مقرّ اسقفنشین است و یک کلیسای جامع دارد که بخشی از آن را در قرن ۱۳م ساختند. ارگ آن را یک مهندس نظامی در قرن ۱۷ ساخت. بایون در دوران حکومت رومیها، لاپوردوم<ref>Lapurdum</ref> نام داشت. از ۱۱۵۴ تا ۱۴۵۱م تحت سلطۀ انگلیسیها بود، سپس فرانسویها آن را مجدّداً اشغال کردند. در قرن ۱۸، به بندری آزاد تبدیل و تجارت بینالمللی آن شکوفا شد. درخلال [[جنگ های ناپلئونی|جنگهای ناپلئونی]]<ref>Napoleonic Wars</ref>، انگلیسیها آن را محاصره و تجارت را در آن متوقف کردند. با احداث موجشکنی به طول بیش از یک کیلومتر در [[اقیانوس اطلس]]<ref>Atlantic Ocean</ref>، سرانجام کشتیهای بزرگ وارد بندر مزبور شدند. پس از [[جنگ جهانی دوم]]<ref>World War II</ref>، بهرهبرداری از گاز طبیعی در دامنۀ پیرنه سبب پیشرفت و ترقّی فزاینده در منطقه شد. | |||
| | ||
نسخهٔ ۲۱ ژانویهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۸:۱۳
بایون (Bayonne)
رودبندر[۱]ی در ولایت پیرنهـآتلانتیک[۲] در جنوب غربی فرانسه، واقع در محل تلاقی[۳] رودهای آدور[۴] و نیو[۵]، به فاصلۀ ۵ کیلومتری دریا. ۴۱,۸۰۰ نفر جمعیت دارد (۱۹۹۰). از لحاظ تاریخی، مرکز شمشیرسازی و
خنجرسازی و مدعی اختراع سرنیزه است. از مراکز فرهنگ باسک[۶] است، و در ناحیۀ توریستی مهمی قرار دارد. صنایع آن عبارتاند از تولید چرم، کود شیمیایی، فولاد، و هواپیما. بایون مقرّ اسقفنشین است و یک کلیسای جامع دارد که بخشی از آن را در قرن ۱۳م ساختند. ارگ آن را یک مهندس نظامی در قرن ۱۷ ساخت. بایون در دوران حکومت رومیها، لاپوردوم[۷] نام داشت. از ۱۱۵۴ تا ۱۴۵۱م تحت سلطۀ انگلیسیها بود، سپس فرانسویها آن را مجدّداً اشغال کردند. در قرن ۱۸، به بندری آزاد تبدیل و تجارت بینالمللی آن شکوفا شد. درخلال جنگهای ناپلئونی[۸]، انگلیسیها آن را محاصره و تجارت را در آن متوقف کردند. با احداث موجشکنی به طول بیش از یک کیلومتر در اقیانوس اطلس[۹]، سرانجام کشتیهای بزرگ وارد بندر مزبور شدند. پس از جنگ جهانی دوم[۱۰]، بهرهبرداری از گاز طبیعی در دامنۀ پیرنه سبب پیشرفت و ترقّی فزاینده در منطقه شد.