آتاچ، علی نورالله (استانبول ۱۸۹۸ـ آنکارا ۱۹۵۷): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}شاعر، نویسنده، منتقد و مقاله‌نویس ترک. در رشتۀ ادبیات دانشگاه استانبول مشغول به تحصیل شد، اما قبل از فارغ‌التحصیل‌شدن انصراف داد. زبان فرانسه را نزد خود آموخت. در وزارت بازرگانی کار کرد. در مدارس متعددی درس داد. مدتی نیز در ادارۀ ترجمۀ نخست‌وزیری به مترجمی اشتغال داشت. ادبیات را با سرودن شعر آغاز کرد. خود را نویسندۀ تجربی می‌شمارد. طرفدار زبان ترکی ساده و از مخالفان زبان ترکی قدیمی و کلمات غیرترکی دخیل در آن است. ترجمه‌های وی نشانگر تسلط کامل او به زبان فرانسه و ادبیات غرب است و شاید به خاطر این | }}شاعر، نویسنده، منتقد و مقاله‌نویس ترک. در رشتۀ ادبیات دانشگاه [[استانبول]] مشغول به تحصیل شد، اما قبل از فارغ‌التحصیل‌شدن انصراف داد. [[فرانسه، زبان|زبان فرانسه]] را نزد خود آموخت. در [[وزارت بازرگانی]] کار کرد. در مدارس متعددی درس داد. مدتی نیز در ادارۀ ترجمۀ نخست‌وزیری به مترجمی اشتغال داشت. ادبیات را با سرودن شعر آغاز کرد. خود را نویسندۀ تجربی می‌شمارد. طرفدار زبان ترکی ساده و از مخالفان زبان ترکی قدیمی و کلمات غیرترکی دخیل در آن است. ترجمه‌های وی نشانگر تسلط کامل او به زبان فرانسه و ادبیات غرب است و شاید به خاطر این تسلط، با قواعد سنتی نثر ترکی موافق نیست. جملات غیرمتعارف در آثار او فراوان است. از آثارش: ''آورده‌های روز''؛ ''دفتر سیاه‌مشق''؛ ''میان کلام''؛ ''نامه‌هایی به خواننده‌ام''. | ||
---- | ---- | ||
نسخهٔ ۲۴ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۸:۱۸
آتاچ، علی نورالله (استانبول ۱۸۹۸ـ آنکارا ۱۹۵۷) Atach, Ali Nurullah (Turkish poet and writer)
| علی نورالله آتاچ | |
|---|---|
| زادروز |
استانبول ۱۸۹۸م |
| درگذشت | آنکارا ۱۹۵۷م |
| ملیت | ترکیه ای |
| شغل و تخصص اصلی | شاعر |
| شغل و تخصص های دیگر | نویسنده و مترجم |
| آثار | آورده های روز؛ دفتر سیاه مشق؛ میان کلام؛ نامه هایی به خواننده ام |
| گروه مقاله | ادبیات سایر کشورها |
شاعر، نویسنده، منتقد و مقاله‌نویس ترک. در رشتۀ ادبیات دانشگاه استانبول مشغول به تحصیل شد، اما قبل از فارغ‌التحصیل‌شدن انصراف داد. زبان فرانسه را نزد خود آموخت. در وزارت بازرگانی کار کرد. در مدارس متعددی درس داد. مدتی نیز در ادارۀ ترجمۀ نخست‌وزیری به مترجمی اشتغال داشت. ادبیات را با سرودن شعر آغاز کرد. خود را نویسندۀ تجربی می‌شمارد. طرفدار زبان ترکی ساده و از مخالفان زبان ترکی قدیمی و کلمات غیرترکی دخیل در آن است. ترجمه‌های وی نشانگر تسلط کامل او به زبان فرانسه و ادبیات غرب است و شاید به خاطر این تسلط، با قواعد سنتی نثر ترکی موافق نیست. جملات غیرمتعارف در آثار او فراوان است. از آثارش: آورده‌های روز؛ دفتر سیاه‌مشق؛ میان کلام؛ نامه‌هایی به خواننده‌ام.