رمزی، آلن (۱۷۱۳ـ۱۷۸۴): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
|آثار =همسر نقاش (۱۷۵۵؛ نگارخانه ملی اسکاتلند، ادینبورگ) | |آثار =همسر نقاش (۱۷۵۵؛ نگارخانه ملی اسکاتلند، ادینبورگ) | ||
|خویشاوندان سرشناس = | |خویشاوندان سرشناس = | ||
|گروه مقاله = | |گروه مقاله =نگارگری و مجسمه‌سازی جهان | ||
|دوره = | |دوره = | ||
|فعالیت های مهم = | |فعالیت های مهم = | ||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}} | }} | ||
رَمزی، | رَمزی، آلن (۱۷۱۳ـ۱۷۸۴) | ||
(Ramsay, Allan)<br /> | |||
[[پرونده:Ramsay, Allan.jpg|بندانگشتی|تک‌چهره همسر نقاش]] | |||
</ref> و سپس در ایتالیا آموخت، و آنگاه در لندن اقامت گزید. در این شهر از کامیاب‌ترین تک‌چهره‌سازان روزگار خویش شد، و زیبایی و ظرافت آثارش تحسین بسیاری برانگیخت. در ۱۷۶۰ نقاش جورج سوم شد، و در حیات ادبی و فکری لندن نقش فعّالی ایفا کرد. تک‌چهره‌سازی‌هایش از زنان، در زمرۀ برترین آثارش برشمرده می‌شوند، همچون شاهکارش، تابلوی''همسر نقاش''<ref>Artist’s Wife</ref> (۱۷۵۵؛ نگارخانۀ ملی اسکاتلند<ref> National Gallery of Scotland</ref>، ادینبورگ)، که تصویری است از همسر دومش، مارگارت لینزی<ref> Margaret Lindsay</ref>. برخلاف نقاش معاصر جوان‌ترش جاشوا رِینولدز<ref> Joshua Reynolds</ref>، بیش از ابهت، به متانت مدل‌هایش توجه داشت، و ظرافت باروکِ<ref> baroque</ref> برگرفته از اتودهایش در ناپل و رم را در آثار آغازینش منعکس ساخت، و از سولیمنا<ref> Solimena</ref> و باتونی<ref> Batoni </ref> الگو گرفت. سپس مجذوب لطافت سبک روکوکو<ref>rococo </ref>ی | نقاش اسکاتلندی. نقاشی را در [[ادینبورگ]]<ref>Edinburgh | ||
</ref> و سپس در [[ایتالیا]] آموخت، و آنگاه در [[لندن (انگلستان)|لندن]] اقامت گزید. در این شهر از کامیاب‌ترین تک‌چهره‌سازان روزگار خویش شد، و زیبایی و ظرافت آثارش تحسین بسیاری برانگیخت. در ۱۷۶۰ نقاش [[جورج سوم]] شد، و در حیات ادبی و فکری لندن نقش فعّالی ایفا کرد. تک‌چهره‌سازی‌هایش از زنان، در زمرۀ برترین آثارش برشمرده می‌شوند، همچون شاهکارش، تابلوی ''همسر نقاش''<ref>Artist’s Wife</ref> (۱۷۵۵؛ نگارخانۀ ملی اسکاتلند<ref> National Gallery of Scotland</ref>، ادینبورگ)، که تصویری است از همسر دومش، مارگارت لینزی<ref> Margaret Lindsay</ref>. برخلاف نقاش معاصر جوان‌ترش [[رینولدز، جاشوا (۱۷۲۳ـ۱۷۹۲)|جاشوا رِینولدز]]<ref> Joshua Reynolds</ref>، بیش از ابهت، به متانت مدل‌هایش توجه داشت، و ظرافت باروکِ<ref> baroque</ref> برگرفته از اتودهایش در ناپل و رم را در آثار آغازینش منعکس ساخت، و از سولیمنا<ref> Solimena</ref> و باتونی<ref> Batoni </ref> الگو گرفت. سپس مجذوب لطافت سبک [[روکوکو]]<ref>rococo </ref>ی فرانسوی آثار [[ناتیه، ژان مارک (۱۶۸۵ـ۱۷۶۶)|ناتیه]]<ref>Nattier </ref>، پرونو<ref>Perronneau </ref>، و کانتن دو لا تور<ref>Quentin de la Tour </ref> شد. از دهۀ ۱۷۶۰، عمدۀ کارش را به دستیاران و «پرده‌سازان<ref>drapery men</ref>» خود، ازجمله جوزف وان هاکِن<ref> Joseph van Hacken</ref>، سپرد، و به علایق ادبی‌اش پرداخت، و عضو محفل دکتر جانسون<ref> Dr Johnson</ref> شد. | |||
| | ||
---- | ----<references /> | ||
[[رده:نگارگری و مجسمه سازی جهان]] | |||
[[ | [[رده:پیش از قرن 20 - اشخاص]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۸ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۷:۵۳
| آلن رمزی Allan Ramsay | |
|---|---|
| زادروز |
۱۷۱۳م |
| درگذشت | ۱۷۸۴م |
| ملیت | اسکاتلندی |
| شغل و تخصص اصلی | نقاش |
| آثار | همسر نقاش (۱۷۵۵؛ نگارخانه ملی اسکاتلند، ادینبورگ) |
| گروه مقاله | نگارگری و مجسمه‌سازی جهان |
رَمزی، آلن (۱۷۱۳ـ۱۷۸۴)
(Ramsay, Allan)
نقاش اسکاتلندی. نقاشی را در ادینبورگ[۱] و سپس در ایتالیا آموخت، و آنگاه در لندن اقامت گزید. در این شهر از کامیاب‌ترین تک‌چهره‌سازان روزگار خویش شد، و زیبایی و ظرافت آثارش تحسین بسیاری برانگیخت. در ۱۷۶۰ نقاش جورج سوم شد، و در حیات ادبی و فکری لندن نقش فعّالی ایفا کرد. تک‌چهره‌سازی‌هایش از زنان، در زمرۀ برترین آثارش برشمرده می‌شوند، همچون شاهکارش، تابلوی همسر نقاش[۲] (۱۷۵۵؛ نگارخانۀ ملی اسکاتلند[۳]، ادینبورگ)، که تصویری است از همسر دومش، مارگارت لینزی[۴]. برخلاف نقاش معاصر جوان‌ترش جاشوا رِینولدز[۵]، بیش از ابهت، به متانت مدل‌هایش توجه داشت، و ظرافت باروکِ[۶] برگرفته از اتودهایش در ناپل و رم را در آثار آغازینش منعکس ساخت، و از سولیمنا[۷] و باتونی[۸] الگو گرفت. سپس مجذوب لطافت سبک روکوکو[۹]ی فرانسوی آثار ناتیه[۱۰]، پرونو[۱۱]، و کانتن دو لا تور[۱۲] شد. از دهۀ ۱۷۶۰، عمدۀ کارش را به دستیاران و «پرده‌سازان[۱۳]» خود، ازجمله جوزف وان هاکِن[۱۴]، سپرد، و به علایق ادبی‌اش پرداخت، و عضو محفل دکتر جانسون[۱۵] شد.