دینو، عابدین (استانبول ۱۹۱۳ـ۱۹۹۳): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه | |||
|عنوان =عابدین دینو | |عنوان =عابدین دینو | ||
|نام =Abidin Dino | |نام =Abidin Dino | ||
| خط ۲۹: | خط ۲۷: | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}} | }} | ||
[[پرونده:20254800-5.jpg|بندانگشتی|عابدین دینو]] | |||
[[پرونده:20254800-6.jpg|بندانگشتی|الماس خوشبختی اثر عابدین دینو]] | |||
دینو، عابدین (استانبول ۱۹۱۳ـ۱۹۹۳م) (Dino, Abidin)<br /> | |||
نقاش و نویسندۀ ترک. بیشتر عمرش را در اروپا گذراند. به‌دلیل علاقه به هنر و نقاشی، ترک تحصیل کرد. در کنار نقاشی به کارهای ادبی نیز پرداخت. در ۱۹۳۱م اولین آثار نقاشی و مقالاتش را منتشر کرد. طراح جلد کتاب‌های [[ناظم حکمت (ترکیه ۱۹۰۲ ـ مسکو ۱۹۶۳)|ناظم حکمت]] بود. در ۱۹۳۳م همراه عده‌ای از دوستان هنرمندش گروه D را تشکیل داد که هدفش رقابت با هنر غرب بود. از بزرگ‌ترین نقاشان هنر معاصر [[ترکیه]] است. همان سال سرگی تولکویچ، کارگردان روس، برای ساختن فیلمی با نام «آنکارا قلب ترکیه» به ترکیه آمد، نقاشی‌های عابدین توجه‌اش را جلب کرد و او را به‌عنوان دکوراتور و نقاش به [[شوروی]] دعوت کرد. دینو سه سال در آن‌جا کار کرد و سپس به [[پاریس، شهر|پاریس]] رفت. در ۱۹۳۹م به ترکیه بازگشت و وارد گروهی با نام لیمان (بندر) شد. هدف این هنرمندان کمک به ماهی‌گیران تنگدست بود. به همین منظور نمایشگاهی برپا کردند که پژواک فراوان به همراه داشت. همان سال به‌علت فعالیت‌های سیاسی به آدانا تبعید شد. در مدت تبعید مدیریت روزنامۀ ''تورک سوزو'' (سخن ترک) را به‌عهده گرفت و نمایش‌نامه‌ای به نام''گَر'' نوشت. عابدین از ۱۹۵۱م به بعد در پاریس زندگی خود را ادامه داد. گاه‌گاه به [[استانبول]] می‌آمد و نمایشگاه‌های خصوصی برپا می‌کرد. فیلم‌نامۀ ''کولی‌ها'' و فیلم مستند او با نام ''گل'' برندۀ جایزه‌ای در ۱۹۶۶م شدند. از آثار خود نمایشگاه‌هایی با عناوین «شکنجه» (۱۹۵۵م)، «ترس از اتم» (۱۹۵۵م)، «فضا» (۱۹۵۹م)، «جزایر» (۱۹۶۴ـ۱۹۶۵م)، و «جنگ و صلح» (۱۹۶۶م)، برگزار کرد. | نقاش و نویسندۀ ترک. بیشتر عمرش را در اروپا گذراند. به‌دلیل علاقه به هنر و نقاشی، ترک تحصیل کرد. در کنار نقاشی به کارهای ادبی نیز پرداخت. در ۱۹۳۱م اولین آثار نقاشی و مقالاتش را منتشر کرد. طراح جلد کتاب‌های [[ناظم حکمت (ترکیه ۱۹۰۲ ـ مسکو ۱۹۶۳)|ناظم حکمت]] بود. در ۱۹۳۳م همراه عده‌ای از دوستان هنرمندش گروه D را تشکیل داد که هدفش رقابت با هنر غرب بود. از بزرگ‌ترین نقاشان هنر معاصر [[ترکیه]] است. همان سال سرگی تولکویچ، کارگردان روس، برای ساختن فیلمی با نام «آنکارا قلب ترکیه» به ترکیه آمد، نقاشی‌های عابدین توجه‌اش را جلب کرد و او را به‌عنوان دکوراتور و نقاش به [[شوروی]] دعوت کرد. دینو سه سال در آن‌جا کار کرد و سپس به [[پاریس، شهر|پاریس]] رفت. در ۱۹۳۹م به ترکیه بازگشت و وارد گروهی با نام لیمان (بندر) شد. هدف این هنرمندان کمک به ماهی‌گیران تنگدست بود. به همین منظور نمایشگاهی برپا کردند که پژواک فراوان به همراه داشت. همان سال به‌علت فعالیت‌های سیاسی به آدانا تبعید شد. در مدت تبعید مدیریت روزنامۀ ''تورک سوزو'' (سخن ترک) را به‌عهده گرفت و نمایش‌نامه‌ای به نام''گَر'' نوشت. عابدین از ۱۹۵۱م به بعد در پاریس زندگی خود را ادامه داد. گاه‌گاه به [[استانبول]] می‌آمد و نمایشگاه‌های خصوصی برپا می‌کرد. فیلم‌نامۀ ''کولی‌ها'' و فیلم مستند او با نام ''گل'' برندۀ جایزه‌ای در ۱۹۶۶م شدند. از آثار خود نمایشگاه‌هایی با عناوین «شکنجه» (۱۹۵۵م)، «ترس از اتم» (۱۹۵۵م)، «فضا» (۱۹۵۹م)، «جزایر» (۱۹۶۴ـ۱۹۶۵م)، و «جنگ و صلح» (۱۹۶۶م)، برگزار کرد. | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۰ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۳:۴۸
| عابدین دینو Abidin Dino | |
|---|---|
| زادروز |
استانبول ۱۹۱۳م |
| درگذشت | ۱۹۹۳م |
| ملیت | ترک |
| شغل و تخصص اصلی | نقاش |
| شغل و تخصص های دیگر | نویسنده |
| آثار | فیلمنامه: کولی ها؛ فیلم مستند: نام گل نمایشگاه ها: شکنجه (۱۹۵۵)؛ ترس از اتم (۱۹۵۵)؛ فضا (۱۹۵۹) |
| گروه مقاله | ادبیات سایر کشورها |
| جوایز و افتخارات | فیلمنامه کولی‌ها و فیلم مستند او با نام گل برنده جایزه‌ای در ۱۹۶۶م |
دینو، عابدین (استانبول ۱۹۱۳ـ۱۹۹۳م) (Dino, Abidin)
نقاش و نویسندۀ ترک. بیشتر عمرش را در اروپا گذراند. به‌دلیل علاقه به هنر و نقاشی، ترک تحصیل کرد. در کنار نقاشی به کارهای ادبی نیز پرداخت. در ۱۹۳۱م اولین آثار نقاشی و مقالاتش را منتشر کرد. طراح جلد کتاب‌های ناظم حکمت بود. در ۱۹۳۳م همراه عده‌ای از دوستان هنرمندش گروه D را تشکیل داد که هدفش رقابت با هنر غرب بود. از بزرگ‌ترین نقاشان هنر معاصر ترکیه است. همان سال سرگی تولکویچ، کارگردان روس، برای ساختن فیلمی با نام «آنکارا قلب ترکیه» به ترکیه آمد، نقاشی‌های عابدین توجه‌اش را جلب کرد و او را به‌عنوان دکوراتور و نقاش به شوروی دعوت کرد. دینو سه سال در آن‌جا کار کرد و سپس به پاریس رفت. در ۱۹۳۹م به ترکیه بازگشت و وارد گروهی با نام لیمان (بندر) شد. هدف این هنرمندان کمک به ماهی‌گیران تنگدست بود. به همین منظور نمایشگاهی برپا کردند که پژواک فراوان به همراه داشت. همان سال به‌علت فعالیت‌های سیاسی به آدانا تبعید شد. در مدت تبعید مدیریت روزنامۀ تورک سوزو (سخن ترک) را به‌عهده گرفت و نمایش‌نامه‌ای به نامگَر نوشت. عابدین از ۱۹۵۱م به بعد در پاریس زندگی خود را ادامه داد. گاه‌گاه به استانبول می‌آمد و نمایشگاه‌های خصوصی برپا می‌کرد. فیلم‌نامۀ کولی‌ها و فیلم مستند او با نام گل برندۀ جایزه‌ای در ۱۹۶۶م شدند. از آثار خود نمایشگاه‌هایی با عناوین «شکنجه» (۱۹۵۵م)، «ترس از اتم» (۱۹۵۵م)، «فضا» (۱۹۵۹م)، «جزایر» (۱۹۶۴ـ۱۹۶۵م)، و «جنگ و صلح» (۱۹۶۶م)، برگزار کرد.