دارلینگتون، شهر: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:20013100-2.jpg|بندانگشتی|ساختمان شهرداری دارلینگتون]] | |||
دارلینْگتون، شهر (Darlington) | دارلینْگتون، شهر (Darlington) | ||
شهر صنعتی و مرکز اداری ناحیۀ<ref>unitary authority</ref> دارلینگتون در شمال شرقی انگلستان. کنار رود اسکرن<ref>River Skerne</ref>. نزدیک محل تلاقی آن با رود تیز<ref>River Tees</ref>، به فاصلۀ ۵۳کیلومتری جنوب نیوکاسل<ref>Newcastle</ref> قرار دارد. جمعیت آن 107,800 نفر (2022) و مساحتش 19.73 کیلومتر مربع است. تا ۱۹۹۷ بخشی از بخش دارِم<ref>County Durham</ref> بود. صنایع آن عبارتاند از ماشینآلات سنگین، پلسازی و تولید فرآوردههای آهنی و فولادی، کاموا، قطعات خودرو، پارچه و لوازم آشپزخانه و حمام. نخستین راهآهن مسافری جهان بین دارلینگتون و استاکتون<ref>Stockton</ref> در ۲۷ سپتامبر ۱۸۲۵ گشایش یافت. دارلینگتون در مرکز زمین پست تیز<ref>Tees lowland</ref>، در شکاف وسیعی بین خارستان<ref>moor </ref>های یورکشر شمالی<ref>North Yorkshire</ref> و پنین<ref>Pennines</ref>، واقع شده است که گذرگاه ساحل شرقی را بین انگلستان و اسکاتلند تشکیل میدهد. دارلینگتون، که از قرن ۱۰م مرکز خدمات محلی و دادوستد بود، تا قرن ۱۹ بهمنزلۀ مرکز تولید پشم و نساجی توسعه یافت. با احداث راهآهن در قرن ۱۹ اهمیت صنعتی آن افزایش پیدا کرد. توسعۀ سریع شهر ادامه داشت و دارلینگتون به مرکز مهندسی راهآهن و تولید لوکوموتیو، واگن و ریل تبدیل شد. کارگاههای مهندسی راهآهن در ۱۹۶۶ بسته شدند. | شهر صنعتی و مرکز اداری ناحیۀ<ref>unitary authority</ref> دارلینگتون در شمال شرقی انگلستان. کنار رود اسکرن<ref>River Skerne</ref>. نزدیک محل تلاقی آن با رود تیز<ref>River Tees</ref>، به فاصلۀ ۵۳کیلومتری جنوب نیوکاسل<ref>Newcastle</ref> قرار دارد. جمعیت آن 107,800 نفر (2022) و مساحتش 19.73 کیلومتر مربع است. تا ۱۹۹۷ بخشی از بخش دارِم<ref>County Durham</ref> بود. صنایع آن عبارتاند از ماشینآلات سنگین، پلسازی و تولید فرآوردههای آهنی و فولادی، کاموا، قطعات خودرو، پارچه و لوازم آشپزخانه و حمام. نخستین راهآهن مسافری جهان بین دارلینگتون و استاکتون<ref>Stockton</ref> در ۲۷ سپتامبر ۱۸۲۵ گشایش یافت. دارلینگتون در مرکز زمین پست تیز<ref>Tees lowland</ref>، در شکاف وسیعی بین خارستان<ref>moor </ref>های یورکشر شمالی<ref>North Yorkshire</ref> و پنین<ref>Pennines</ref>، واقع شده است که گذرگاه ساحل شرقی را بین انگلستان و اسکاتلند تشکیل میدهد. دارلینگتون، که از قرن ۱۰م مرکز خدمات محلی و دادوستد بود، تا قرن ۱۹ بهمنزلۀ مرکز تولید پشم و نساجی توسعه یافت. با احداث راهآهن در قرن ۱۹ اهمیت صنعتی آن افزایش پیدا کرد. توسعۀ سریع شهر ادامه داشت و دارلینگتون به مرکز مهندسی راهآهن و تولید لوکوموتیو، واگن و ریل تبدیل شد. کارگاههای مهندسی راهآهن در ۱۹۶۶ بسته شدند. | ||
نسخهٔ ۱۱ ژوئن ۲۰۲۵، ساعت ۰۶:۴۹
دارلینْگتون، شهر (Darlington)
شهر صنعتی و مرکز اداری ناحیۀ[۱] دارلینگتون در شمال شرقی انگلستان. کنار رود اسکرن[۲]. نزدیک محل تلاقی آن با رود تیز[۳]، به فاصلۀ ۵۳کیلومتری جنوب نیوکاسل[۴] قرار دارد. جمعیت آن 107,800 نفر (2022) و مساحتش 19.73 کیلومتر مربع است. تا ۱۹۹۷ بخشی از بخش دارِم[۵] بود. صنایع آن عبارتاند از ماشینآلات سنگین، پلسازی و تولید فرآوردههای آهنی و فولادی، کاموا، قطعات خودرو، پارچه و لوازم آشپزخانه و حمام. نخستین راهآهن مسافری جهان بین دارلینگتون و استاکتون[۶] در ۲۷ سپتامبر ۱۸۲۵ گشایش یافت. دارلینگتون در مرکز زمین پست تیز[۷]، در شکاف وسیعی بین خارستان[۸]های یورکشر شمالی[۹] و پنین[۱۰]، واقع شده است که گذرگاه ساحل شرقی را بین انگلستان و اسکاتلند تشکیل میدهد. دارلینگتون، که از قرن ۱۰م مرکز خدمات محلی و دادوستد بود، تا قرن ۱۹ بهمنزلۀ مرکز تولید پشم و نساجی توسعه یافت. با احداث راهآهن در قرن ۱۹ اهمیت صنعتی آن افزایش پیدا کرد. توسعۀ سریع شهر ادامه داشت و دارلینگتون به مرکز مهندسی راهآهن و تولید لوکوموتیو، واگن و ریل تبدیل شد. کارگاههای مهندسی راهآهن در ۱۹۶۶ بسته شدند.