بی آزار شیرازی، عبدالکریم: تفاوت میان نسخهها
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) جز (Mohammadi3 صفحهٔ بی آزار شیرازی، عبدالکریم (شیراز ۱۳۲۳ش) را بدون برجایگذاشتن تغییرمسیر به بی آزار شیرازی، عبدالکریم منتقل کرد) |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده: 12438300.jpg | بندانگشتی|بیآزار شیرازی، عبدالکریم]]بیآزار شیرازی، عبدالکَریم (شیراز ۱۳۲۳ش)<br><p>روحانی، نویسنده و قرآنپژوه ایرانی. نخست در زادگاهش و سپس در قم و نجف درس خواند. در محضر امام خمینی (ره) فقه و حدیث آموخت و تمامی مسائل مستحدثۀ ایشان را به رشتۀ تحریر درآورد (''رسالۀ نوین''). در ۱۳۵۳ش به درجۀ اجتهاد رسید. در ۱۳۵۴ش به کانادا رفت و از دانشگاه مکگیل در رشتۀ تاریخ و تمدن اسلامی دانشنامۀ فوقلیسانس گرفت. از ۱۳۶۱ش، به تدریس در دانشگاههای ایران پرداخت و در ۱۳۷۲ش، در رشتۀ علوم قرآنی و حدیث دانشنامۀ دکتری گرفت. پس از تأسیس دانشگاه مذاهب اسلامی، نخست به عضویت شورای عالی این دانشگاه و سپس به ریاست آن برگزیده شد. بیآزار شیرازی مؤلفی پرکار بوده و بیش از ۱۳۰ عنوان کتاب تألیف کرده، که بیشتر آنها به چاپ رسیده است. از آثارش: ''طلوع و غروب تمدنها''؛ ''دورۀ عاشورا در سرزمینها''؛ ''اسلام آیین همبستگی''؛ ''دورۀ تفسیر کاشف'' به فارسی و عربی (با همکاری محمدباقر حجتی)؛ دورۀ ''رسالۀ نوین'' فقهیپزشکی؛ ''مشعل اتحاد''؛ ''ترجمۀ آهنگین از قرآن کریم''.</p> | |||
[[پرونده: 12438300.jpg | بندانگشتی| | |||
<br><!--12438300--> | <br><!--12438300--> | ||
[[رده:دین اسلام]] | [[رده:دین اسلام]] | ||
[[رده:فقه و اصول و احکام]] | [[رده:فقه و اصول و احکام]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ سپتامبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۶:۳۱
بیآزار شیرازی، عبدالکَریم (شیراز ۱۳۲۳ش)
روحانی، نویسنده و قرآنپژوه ایرانی. نخست در زادگاهش و سپس در قم و نجف درس خواند. در محضر امام خمینی (ره) فقه و حدیث آموخت و تمامی مسائل مستحدثۀ ایشان را به رشتۀ تحریر درآورد (رسالۀ نوین). در ۱۳۵۳ش به درجۀ اجتهاد رسید. در ۱۳۵۴ش به کانادا رفت و از دانشگاه مکگیل در رشتۀ تاریخ و تمدن اسلامی دانشنامۀ فوقلیسانس گرفت. از ۱۳۶۱ش، به تدریس در دانشگاههای ایران پرداخت و در ۱۳۷۲ش، در رشتۀ علوم قرآنی و حدیث دانشنامۀ دکتری گرفت. پس از تأسیس دانشگاه مذاهب اسلامی، نخست به عضویت شورای عالی این دانشگاه و سپس به ریاست آن برگزیده شد. بیآزار شیرازی مؤلفی پرکار بوده و بیش از ۱۳۰ عنوان کتاب تألیف کرده، که بیشتر آنها به چاپ رسیده است. از آثارش: طلوع و غروب تمدنها؛ دورۀ عاشورا در سرزمینها؛ اسلام آیین همبستگی؛ دورۀ تفسیر کاشف به فارسی و عربی (با همکاری محمدباقر حجتی)؛ دورۀ رسالۀ نوین فقهیپزشکی؛ مشعل اتحاد؛ ترجمۀ آهنگین از قرآن کریم.