داوری اردکانی، رضا: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۲۷: خط ۲۷:
|پست تخصصی =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
|باشگاه =
}}داوری اردکانی، رضا (اردکان ۱۳۱۲ش)<br>
}}[[پرونده: 20053000.jpg | بندانگشتی|داوری اردکانی، رضا]]داوری اردکانی، رضا (اردکان ۱۳۱۲ش - )<br><p>فیلسوف، استاد دانشگاه و رئیس فرهنگستان علوم. تحصیلات مقدماتی را تا سوم متوسطه در اردکان به انجام رساند. در ۱۳۲۸ش وارد دانشسرای مقدماتی اصفهان گردید و پس از دریافت دیپلم وارد وزارت آموزش و پرورش شد و چندین سال در مدارس اردکان، اراک، قم و تهران تدریس کرد. در ۱۳۳۴ش در رشتۀ فلسفۀ دانشکده ادبیات دانشگاه تهران پذیرفته شد و در ۱۳۴۶ش موفق به دریافت دانشنامۀ دکتری فلسفه گردید. از استادان او در دوران تحصیل می‌توان به محمدکاظم عصار تهرانی، دکتر یحیی مهدوی و دکتر رضازاده شفق اشاره کرد. او از شاگردان نزدیک دکتر احمد فردید بود و از طریق او از فلسفه هایدگر متأثر است. وی پس از گرفتن دکتری از آموزش و پرورش به دانشکدۀ ادبیات منتقل شد و در ۱۳۶۲ش به مرتبه استادی رسید. بعضی از عناوین اجرایی او عبارت‌اند از ریاست دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران (۱۳۵۸ـ۱۳۶۰ش)، سرپرستی کمیسیون ملی یونسکو در ایران (۱۳۵۹ـ۱۳۶۱ش)، عضویت در شورای انقلاب فرهنگی (از ۱۳۶۳ تاکنون)، رئیس فرهنگستان علوم (از ۱۳۷۷ش) تاکنون. بیش از ۳۰ عنوان کتاب ترجمه و تألیف کرده که از آن جمله است: ''فارابی مؤسس فلسفۀ اسلامی'' (۱۳۵۶ش)؛ ''فلسفه چیست'' (۱۳۶۰ش)؛ ''فلسفه در بحران'' (۱۳۷۳ش)؛ ''انسان و فلسفۀ معاصر'' (۱۳۸۳ش)؛ ''دفاع از فلسفه'' (۱۳۶۶ش)؛ ''ناسیونالیسم و انقلاب'' (۱۳۶۵ش)؛ ''وضع کنونی تفکر در ایران'' (۱۳۵۷ش)؛ ''اوتوپی و عصر تجدد'' (۱۳۶۵ش)؛'' مبانی نظری تمدن غربی'' (۱۳۵۵ش)؛ ''فلسفۀ کارل پوپر''؛ ''فارابی فیلسوف فرهنگ'' (۱۳۸۲ش)؛ ''تفکر پست‌مدرن'' (۱۳۷۸ش)؛ ''دربارۀ علم'' (۱۳۸۰ش)؛ ''دربارۀ غرب'' (۱۳۷۹ش)؛ ''فلسفه در قرن بیستم''، از ژان لاکوست (ترجمه، ۱۳۶۷ش)؛ ''چند نامه به دوست آلمانی''، از آلبر کامو (ترجمه، ۱۳۴۷ش).</p>
[[پرونده: 20053000.jpg | بندانگشتی|داوری اردکانی، رضا]]<p>فیلسوف، استاد دانشگاه و رئیس فرهنگستان علوم. تحصیلات مقدماتی را تا سوم متوسطه در اردکان به انجام رساند. در ۱۳۲۸ش وارد دانشسرای مقدماتی اصفهان گردید و پس از دریافت دیپلم وارد وزارت آموزش و پرورش شد و چندین سال در مدارس اردکان، اراک، قم و تهران تدریس کرد. در ۱۳۳۴ در رشتۀ فلسفۀ دانشکده ادبیات دانشگاه تهران پذیرفته شد و در ۱۳۴۶ موفق به دریافت دانشنامۀ دکتری فلسفه گردید. از استادان او در دوران تحصیل می‌توان به محمدکاظم عصار تهرانی، دکتر یحیی مهدوی و دکتر رضازاده شفق اشاره کرد. او از شاگردان نزدیک دکتر احمد فردید بود و از طریق او از فلسفه هایدگر متأثر است. وی پس از گرفتن دکتری از آموزش و پرورش به دانشکدۀ ادبیات منتقل شد و در ۱۳۶۲ به مرتبه استادی رسید. بعضی از عناوین اجرایی او عبارت‌اند از ریاست دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران (۱۳۵۸ـ۱۳۶۰)، سرپرستی کمیسیون ملی یونسکو در ایران (۱۳۵۹ـ۱۳۶۱)، عضویت در شورای انقلاب فرهنگی (از ۱۳۶۳ تاکنون)، رئیس فرهنگستان علوم (از ۱۳۷۷) تاکنون. بیش از ۳۰ عنوان کتاب ترجمه و تألیف کرده که از آن جمله است: ''فارابی مؤسس فلسفۀ اسلامی'' (۱۳۵۶ش)؛ ''فلسفه چیست'' (۱۳۶۰ش)؛ ''فلسفه در بحران'' (۱۳۷۳ش)؛ ''انسان و فلسفۀ معاصر'' (۱۳۸۳ش)؛ ''دفاع از فلسفه'' (۱۳۶۶)؛ ''ناسیونالیسم و انقلاب'' (۱۳۶۵)؛ ''وضع کنونی تفکر در ایران'' (۱۳۵۷)؛ ''اوتوپی و عصر تجدد'' (۱۳۶۵)؛'' مبانی نظری تمدن غربی'' (۱۳۵۵)؛ ''فلسفۀ کارل پوپر''؛ ''فارابی فیلسوف فرهنگ'' (۱۳۸۲)؛ ''تفکر پست‌مدرن'' (۱۳۷۸)؛ ''دربارۀ علم'' (۱۳۸۰)؛ ''دربارۀ غرب'' (۱۳۷۹)؛ ''فلسفه در قرن بیستم''، از ژان لاکوست (ترجمه، ۱۳۶۷)؛ ''چند نامه به دوست آلمانی''، از آلبر کامو (ترجمه، ۱۳۴۷).</p>
<br><!--20053000-->
<br><!--20053000-->
[[رده:زبان شناسی و ترجمه]]
[[رده:زبان شناسی و ترجمه]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۲ سپتامبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۵:۴۲

رضا داوری اردکانی
زادروز اردکان ۱۳۱۲ش
ملیت ایرانی
تحصیلات و محل تحصیل دانشنامه دکتری فلسفه از دانشگاه تهران
شغل و تخصص اصلی فیلسوف، استاد دانشگاه
سمت ریاست فرهنگستان علوم، ریاست دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران (۱۳۵۸ـ۱۳۶۰)، سرپرستی کمیسیون ملی یونسکو در ایران (۱۳۵۹ـ۱۳۶۱)، عضویت در شورای انقلاب فرهنگی (از ۱۳۶۳ تاکنون)، رییس فرهنگستان علوم (از ۱۳۷۷)
آثار مبانی نظری تمدن غربی (۱۳۵۵)، فلسفه کارل پوپر، فارابی فیلسوف فرهنگ (۱۳۸۲)
گروه مقاله زبان شناسی و ترجمه، فلسفه ، منطق و کلام
داوری اردکانی، رضا

داوری اردکانی، رضا (اردکان ۱۳۱۲ش - )

فیلسوف، استاد دانشگاه و رئیس فرهنگستان علوم. تحصیلات مقدماتی را تا سوم متوسطه در اردکان به انجام رساند. در ۱۳۲۸ش وارد دانشسرای مقدماتی اصفهان گردید و پس از دریافت دیپلم وارد وزارت آموزش و پرورش شد و چندین سال در مدارس اردکان، اراک، قم و تهران تدریس کرد. در ۱۳۳۴ش در رشتۀ فلسفۀ دانشکده ادبیات دانشگاه تهران پذیرفته شد و در ۱۳۴۶ش موفق به دریافت دانشنامۀ دکتری فلسفه گردید. از استادان او در دوران تحصیل می‌توان به محمدکاظم عصار تهرانی، دکتر یحیی مهدوی و دکتر رضازاده شفق اشاره کرد. او از شاگردان نزدیک دکتر احمد فردید بود و از طریق او از فلسفه هایدگر متأثر است. وی پس از گرفتن دکتری از آموزش و پرورش به دانشکدۀ ادبیات منتقل شد و در ۱۳۶۲ش به مرتبه استادی رسید. بعضی از عناوین اجرایی او عبارت‌اند از ریاست دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران (۱۳۵۸ـ۱۳۶۰ش)، سرپرستی کمیسیون ملی یونسکو در ایران (۱۳۵۹ـ۱۳۶۱ش)، عضویت در شورای انقلاب فرهنگی (از ۱۳۶۳ تاکنون)، رئیس فرهنگستان علوم (از ۱۳۷۷ش) تاکنون. بیش از ۳۰ عنوان کتاب ترجمه و تألیف کرده که از آن جمله است: فارابی مؤسس فلسفۀ اسلامی (۱۳۵۶ش)؛ فلسفه چیست (۱۳۶۰ش)؛ فلسفه در بحران (۱۳۷۳ش)؛ انسان و فلسفۀ معاصر (۱۳۸۳ش)؛ دفاع از فلسفه (۱۳۶۶ش)؛ ناسیونالیسم و انقلاب (۱۳۶۵ش)؛ وضع کنونی تفکر در ایران (۱۳۵۷ش)؛ اوتوپی و عصر تجدد (۱۳۶۵ش)؛ مبانی نظری تمدن غربی (۱۳۵۵ش)؛ فلسفۀ کارل پوپر؛ فارابی فیلسوف فرهنگ (۱۳۸۲ش)؛ تفکر پست‌مدرن (۱۳۷۸ش)؛ دربارۀ علم (۱۳۸۰ش)؛ دربارۀ غرب (۱۳۷۹ش)؛ فلسفه در قرن بیستم، از ژان لاکوست (ترجمه، ۱۳۶۷ش)؛ چند نامه به دوست آلمانی، از آلبر کامو (ترجمه، ۱۳۴۷ش).