ابن ابی عمیر، ابواحمد محمد ( ـ۲۱۷ق)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

ابن ابی عُمَیْر، ابواحمد محمد ( ـ۲۱۷ق)

محدّث و فقیه شیعی، از یاران امام کاظم (ع) و امام رضا (ع) و امام جواد (ع) و از اصحاب اجماع. موقعیت علمی و وثاقت و تقوای او مورد اتفاق شیعه و سنّی است. آثار او بالغ بر ۹۴ کتاب بوده است که براثر دستگیری و شکنجۀ وی به فرمان هارون و مأمون ازبین رفت. ابن ابی عمیر به ناچار احادیث را از حفظ یا از روی نسخه‌هایی که پیشتر در اختیار مردم قرار داده بود نقل می‌کرد؛ به همین جهت، احادیث مرسل او در حکم مسند است.