نمایش مبدأ برای ابوالصلاح حلبی، تقی بن نجم الدین (حلب ۳۷۴ـ ۴۴۷ق)

{{جعبه زندگینامه|عنوان=تقی بن نجم‌الدین حَلَبی|نام=|نام دیگر=|نام اصلی=شيخ تقى‌الدين بن نجم‌الدين بن عبيدالله بن عبدالله بن محمد حلبی|نام مستعار=ابوالصلاح حلبى|لقب=|زادروز=|تاریخ مرگ=|دوره زندگی=|ملیت=عرب|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=فقیه|شغل و تخصص های دیگر=محدث و متکلم|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=الکافی فی الفقه/الکافی فی التکلیف|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=دین اسلام|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}

ابوالصلاح حَلَبی، تقی بن نجم‌الدین (حلب ۳۷۴ـ ۴۴۷ق)<br>
<p>(شيخ تقى‌الدين بن نجم‌الدين بن عبيدالله بن عبدالله بن محمد حلبی، معروف به ابوالصلاح حلبى) فقیه، محدث و متکلم امامی. شاگرد و پیرو [[سید مرتضی، علی بن حسین (بغداد ۳۵۵ـ۴۳۶)|سیدمرتضی]]، و [[شیخ طوسی، محمد (طوس ۳۸۵ـ نجف ۴۶۰ق)|شیخ طوسی]] دیگر استاد او بود. در علوم مختلف تبحر داشت. در روایت مورد وثوق است. [[محقق حلی، جعفر بن حسن (حله ۶۰۲ـ ۶۷۶ق)|محقق حلی]] دربارۀ حکمِ به [[کراهت]] نماز خواندن روبه‌روی درِ باز، فقط به فتوای او استناد کرد و او را از بزرگانی خواند که می‌توان از آنان پیروی کرد. [[وجوب]] [[خمس]] در [[ارث]]، هدیه و بخشش و وجوب عینی [[اجتهاد]] از آرای معروف اوست. ابن برّاج، عبدالرحمان رازی، ابی‌ربیعه خشاب، ابوالحسن ثابت بن اسلم حلبی، قاضی عبدالعزیز بن ابی کامل طرابلسی، الداعی و ابومحمد حبشی از شاگردان ابوالصلاح بودند. مراد فقیهان از «حلبی» یا «تقی» اوست. معروف‌ترین کتابش ''الکافی فی الفقه/الکافی فی التکلیف'' است.</p>
<br><!--11055300-->
[[رده:دین اسلام]]
[[رده:تاریخ و فرهنگ تشیع]]
[[رده:دین اسلام]]
[[رده:حدیث شناسی]]
[[رده:دین اسلام]]
[[رده:فقه و اصول و احکام]]
[[رده:فلسفه ، منطق و کلام]]
[[رده:کلام – اشخاص و فرقه ها و آثار]]