استارک، فریا (۱۸۹۳ـ۱۹۹۳)
| فریا استارک Freya Stark | |
|---|---|
| زادروز |
پاریس ۱۸۹۳م |
| درگذشت | ۱۹۹۳م |
| ملیت | انگلیسی |
| تحصیلات و محل تحصیل | دانشگاه لندن |
| شغل و تخصص اصلی | نویسنده |
| شغل و تخصص های دیگر | کوهنورد و جهانگرد |
| آثار | درۀ حشاشین (۱۹۳۴)؛ دروازه‌های جنوبی عربستان (۱۹۳۶)؛ زمستانی در عربستان (۱۹۴۰)؛ ایونی: یک کاوش (۱۹۵۴)؛ ساحل لوکیایی (۱۹۵۶)؛ نخستین جلد زندگی‌نامه‌اش، با عنوان سرآغاز مسافر (۱۹۵۰)؛ فراسوی فرات (۱۹۵۱)؛ کرانه کندر (۱۹۵۳)؛ گردوخاک در پنجۀ شیر (۱۹۶۱)؛ و رودخانه‌های زمان (۱۹۸۲) |
| گروه مقاله | جهانگردی |
اِسْتارک، فریا (۱۸۹۳ـ۱۹۹۳م)(Stark, Freya)
جهانگرد، کوهنورد و نویسندۀ انگلیسی. او که اغلب به تنهایی در سرزمین‌های خطرناک، سیر و سفر می‌کرد مشاهدات خود را در خاورمیانه در چند کتاب، ازجمله درۀ حشاشین (۱۹۳۴)، دروازه‌های جنوبی عربستان (۱۹۳۶)، و زمستانی در عربستان (۱۹۴۰)، نوشته است. استارک در پاریس متولد شد و در انگلستان، و ایتالیا، پرورش یافت. به زبان‌های ایتالیایی، فرانسوی، آلمانی و عربی و فارسی آشنا بود و مدتی در دانشگاه لندن تحصیل کرد. استارک در اواخر ۱۹۲۷، نخستین‌بار راهی خاورمیانه شد و در لبنان اقامت گزید و از طریق ناحیه جبل دروز به دمشق و سپس به بیت‌المقدس و قاهره رفت. دو سال بعد که در بغداد بود، به تنهایی رهسپار لرستان در ایران شد و به کوهستان‌های مازندران رفت؛ جایی که براثر بیماری‌های مالاریا و اسهال در آستانه مرگ قرار گرفت. او در ۱۹۳۵ و ۱۹۳۶ به عربستان رفت. بار دیگر بیماری او را از پا درآورد و با هواپیمای نیروی هوایی سلطنتی نجات یافت. دومین سفر سیاحتی را به عربستان پس از بهبود آغاز کرد. در جنگ جهانی دوم ابتدا پرستاری در جبهه ایتالیا بود و سپس در خاورمیانه به کارهای تبلیغاتی پرداخت. در ۱۹۴۳ به ایتالیا بازگشت و در سفارت بریتانیا به‌کار مشغول شد. استارک که به تاریخ و باستان‌شناسی در آسیای صغیر علاقه‌مند شده بود، پس از فراگیری زبان در مناطق دورافتاده ترکیه به اکتشاف پرداخت و کتاب‌های ایونی: یک کاوش (۱۹۵۴)، و ساحل لوکیایی (۱۹۵۶) را نوشت. در دهه‌های ۱۹۷۰و ۱۹۸۰ به افغانستان، نپال و بار دیگر عراق سفر کرد و با قایق رود فرات را پیمود. از آثار اوست: نخستین جلد زندگی‌نامه‌اش، با عنوان سرآغاز مسافر، که نوشتن آن را پس از جنگ جهانی دوم آغاز و در ۱۹۵۰ منتشر کرد؛ فراسوی فرات (۱۹۵۱)، کرانه کندر (۱۹۵۳)، گردوخاک در پنجۀ شیر (۱۹۶۱). آخرین کتاب او، رودخانه‌های زمان، در ۱۹۸۲ منتشر شد.