نمایش مبدأ برای اولان باتور


اولان‌باتور (Ulan Bator)

{{جعبه اطلاعات شهرهای آسیا
|نام فارسی =اولان باتور
|نام لاتین =Ulan Bator
|نام های دیگر=
|نام پیشین=اورگا
|کشور=مغولستان
|ایالت=
|شهرستان=
|بخش=
|شهرها و آبادی های مهم=
|موقعیت=شمال کشور
|جمعیت=۸۰۴,۲۰۰ نفر (۲۰۰۳)
|تولیدات و صنایع مهم=تولید ماشین آلات، داروسازی، قالی بافی، نساجی، کفش، و بسته بندی گوشت
|بناهای مهم=صومعه بودای زنده
}}(یا: اورگا<ref>Urga </ref>، تا ۱۹۲۴؛ به زبان مغولی بهادر یا قهرمان سرخ) پایتخت و بزرگ‌ترین شهر مغولستان، در شمال کشور، در درّۀ رود تول<ref>River Tuul </ref>، در کوه‌های خِنتی<ref>Khentei Mountains</ref>، با ۸۰۴,۲۰۰ نفر جمعیت (۲۰۰۳). صنایع آن شامل تولید ماشین‌آلات، داروسازی، قالی‌بافی، نسّاجی، کفش، و بسته‌بندی گوشت است. مرکز شبکۀ جاده‌ای و راه‌آهن مغولستان است و به راه‌آهن‌های سراسری سیبری و چین متصل شده است. اولان باتور در ۱۶۳۹ به‌منزلۀ صومعۀ داخوره<ref>Da Khure Monastery</ref>، خاستگاه لامایی<ref>Lamaist</ref>&nbsp;مذهب بودایی تبتی<ref>Tibetan Buddhist</ref>، احداث، و به اقامتگاه کاهن بزرگ یا بودگو ـ گگن تبدیل شد. این شهر که کنار جادۀ کاروان‌رو بین روسیه و چین قرار داشت، به‌‌ویژه از قرن ۱۹، به مرکز دادوستد تبدیل شد. مغولستان در ۱۹۱۱ کشوری مستقل، و اورگا پایتخت آن بود، اما در ۱۹۲۴ با نام جمهوری خلق مغولستان<ref>Mongolian Peoples Republic</ref>&nbsp;به بخشی از اتحاد شوروی<ref>Soviet Union</ref>&nbsp;تبدیل شد و نام سابق شهر (اورگا)&nbsp;به اولان باتور تغییر یافت. در دوران شوروی، مذهب نادیده گرفته شد، اما از زمان استقلال دوبارۀ مغولستان (۱۹۹۱)، بیش از ۱۰۰ صومعه بازگشایی شدند. بناهای مهم اولان باتور عبارت‌اند از صومعۀ بودای زنده<ref>Monastery of the Living Buddha</ref>، دانشگاه ملی چویبالسان مغولستان<ref>National Choibalsan University of Mongolia</ref>&nbsp;(۱۹۴۲)، و آکادمی علوم مغولستان<ref>Academy of Sciences of Mongolia</ref>.<br/> <!--11638700-->

[[Category:جغرافیای آسیا]] [[Category:جغرافیای انسانی سایر کشورهای آسیایی]]