باربیرولی، جان (۱۸۹۹ـ۱۹۷۰)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
نسخهٔ تاریخ ‏۲۴ ژوئیهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۰۵:۲۳ توسط Shahraabi (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

باربیرولی، جان (۱۸۹۹ـ۱۹۷۰)(Barbirolli, John)

رهبر ارکستر انگلیسی‌. در اجرای‌ آثار رُمانتیک‌، به‌خصوص‌ سمفونی‌های‌ ادوارد الگار[۱]، سیبلیوس[۲]، مالر[۳]، و وون‌ ویلیامز[۴] استاد بود. نواختن‌ ویولن‌سل‌ را تعلیم‌ گرفته‌ بود، اما از ۱۹۳۷ تا ۱۹۴۳ به‌جای‌ آرتورو توسکانینی[۵]، رهبر ارکستر[۶] فیلارمونیک‌ نیویورک[۷] شد و از ۱۹۴۳ تا ۱۹۷۰ رهبری‌ ارکستر هاله[۸] در منچستر، انگلستان،‌ را برعهده‌ داشت‌. باربیرولی‌ در لندن‌، از والدین‌ فرانسوی‌ و ایتالیایی‌، به‌دنیا آمد. در سال‌های ۱۹۱۱ـ۱۹۱۲ در ترینیتی کالج[۹] لندن‌، و در سال‌های‌ ۱۹۱۲ـ۱۹۱۷ در آکادمی‌ سلطنتی‌ موسیقی[۱۰]، لندن،‌ به‌تحصیل‌ پرداخت‌. در ۱۱‌سالگی‌ نوازندگی‌ ویولن‌سل‌ را به‌صورت‌ حرفه‌ای‌ آغاز کرد، و در ۱۹۱۵ به‌ ارکستر کوئینز هال[۱۱] پیوست‌. در ۱۹۲۶ در مقام رهبر ارکستر آوازه‌ای‌ به‌دست‌ آورد، و بعدها در ۱۹۳۷ با سمت‌ رهبر ارشد ارکستر فیلارمونیک‌ نیویورک‌، جانشین‌ توسکانینی‌ شد. در ۱۹۳۹ با اِولین‌ راتوِل[۱۲]، نوازندۀ‌ اُبوآ، ازدواج‌ کرد. در ۱۹۴۳ به‌ انگلستان‌ بازگشت‌ و سرپرستی‌ ارکستر هاله‌ را به‌‌دست‌ گرفت‌. در ۱۹۴۹ عنوان سِر و در ۱۹۵۰ مدال‌ طلای‌ انجمن‌ فیلارمونیک‌ سلطنتی‌[۱۳] را دریافت‌ کرد. با ارکستر هاله‌ نخستین‌ اجراهای‌ سمفونی‌های‌ هفتم‌ و هشتم‌ وون‌ ویلیامز را ارائه‌ داد. رهبر مهمان‌ ارکستر فیلارمونیک‌ برلین‌[۱۴]، ارکستر سمفونی‌ بوستون[۱۵]، و ارکستر سمفونی‌ شیکاگو[۱۶] بود.

 


  1. Edward Elgar
  2. Sibelius
  3. Mahler
  4. Vaughan Williams
  5. Arturo Toscanini
  6. conductor
  7. NewYork Philharmonic Orchestra
  8. Hallé Orchestra
  9. Trinity College
  10. Royal Academy of Music
  11. Queen’s Hall Orchestra
  12. Evelyn Rothwell
  13. Royal Philharmonic Society
  14. Berlin Philharmonic Orchestra
  15. Boston Symphony Orchestra
  16. Chicago Symphony Orchestra