بن عاشور، محمدطاهر (۱۸۷۹ـ۱۹۷۰)

محمدطاهر بن عاشور;
زادروز	تونس ۱۸۷۹ م;
درگذشت	۱۹۷۰ م
ملیت	تونسی
تحصیلات و محل تحصیل	گواهینامه تطویع از دانشکده زیتونه
شغل و تخصص اصلی	عالم دینی
گروه مقاله	فلسفه ; منطق و کلام

بِنْ عاشور، محمّدطاهر (۱۸۷۹ـ۱۹۷۰)

در شهر المرسی تونس متولد شد و پس از تحصیلات ابتدایی و متوسطه، در ۱۸۹۹ گواهینامه تطویع را از دانشکدۀ زیتونه گرفت. مشهور‌ترین استادان او محمد النّجار، سالم بو حاجب، صالح‌الشریف و عمر بن عاشور بوده‌اند. تا ۱۹۳۲، در دانشکده زیتونه و مدرسه صادقیه تدریس کرد و در این سال به مقام «شیخ الجامع‌الاعظم» رسید. در ۱۹۴۵ رئیس دانشکدۀ زیتونه شد و در ۱۹۱۱، به شورای قضایی تونس پیوست و در ۱۹۱۳، «قاضی‌القضاة» مذهب مالکی تونس شد. در ۱۹۲۳، به مقام مفتی مالکی و در ۱۹۳۲، به شیخ‌الاسلامی مالکی تونس رسید. بن عاشور به عضویت انجمن خلدونیه درآمد و از ۱۹۰۵ نایب‌رئیس این انجمن شد و در باشگاه پیش‌کسوتان مدرسه صادقیه و انجمن خلدونیه، درس‌گفتارهایی تدریس نمود. نخستین کسی است که به عربی در تونس سخنرانی کرد. بن عاشور در تأسیس مجلۀ ‌السعادة العظمی در تونس در ۱۹۵۴، مشارکت ورزید و پژوهش‌ها و مقالات متعددی در شماری از مجلات و روزنامه‌ها نوشت. در ۱۹۴۰م، عضو فرهنگستان زبان عربی (مجمع‌اللغة العربیة) در قاهره و در ۱۹۵۵، عضو فرهنگستان زبان عربی دمشق شد. تألیفات متعددی از وی برجا مانده است: مقدمات فی تفسیر القرآن التحریر و التنویر (در ۳۰ جلد)، مقاصد الشریعة، اصول النظام الاجتماعی فی الاسلام، الوقف و‌‌ آثاره فی‌الاسلام، نقد علمی لکتاب‌الاسلام و اصول‌الحکم.