بهشتی هروی، عبدالله ثانی ( ـ پس از ۱۰۶۷ق)

بهشتی هِرَوی، عبدالله ثانی ( ـ پس از ۱۰۶۷ق)
شاعر و سفرنامه‌نویس ایرانی. نزد استادان آن‌جا ازجمله فصیحی هروی ( ـ۱۰۴۶ق) درس خواند. تخلص بهشتی را نیز به اشارۀ فصیحی برگزید. در پادشاهی شاه‌جهان (۱۰۳۷ـ۱۰۶۹ق) در هند بود و شش سال را نیز در خدمت احسن‌الله‌خان ظفر ( ـ۱۰۷۳ق) به‌سر برد. سپس به خدمت شاهزاده مراد ( ـ۱۰۷۰ق) پیوست. از او یک مثنوی به نام نورالمشرقَین مانده که سفرنامۀ منظوم او به تقلید از تُحفَة‌العراقین خاقانی است.