تیتان (اخترشناسی)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

تیتان (اخترشناسی)(Titan)
در اخترشناسی، بزرگ‌ترین قمر[۱] سیارۀ زحل[۲] به قطر ۵.۱۵۰ کیلومتر، و به فاصلۀ متوسط ۲۲۲هزار کیلومتر از زحل. در ۱۶۵۵، ریاضی‌دان و اخترشناس هلندی، کریستیان هویگنس[۳]، آن را کشف کرد. تیتان، بعد از قمر گانیمید[۴] مشتری[۵]، دومین قمر بزرگ منظومۀ خورشیدی[۶] است. تیتان یگانه قمر منظومۀ خورشیدی است که جوّی درخور توجه، و بیشتر متشکل از نیتروژن دارد. ابرهای مِه‌دود نارنجی‌رنگی سطحش را، که ممکن است با دریاچه‌هایی از اتان[۷] مایع پوشیده شده باشد، فرا گرفته است. فشار جوّ در سطح آن از فشار جوّ زمین بیشتر است. علامت‌های راداری نشان می‌دهند که تیتان دارای زمین خشک و اقیانوس‌ است. در بین سیاره‌های منظومۀ خورشیدی، فقط زمین دارای دو قسمت خشکی و اقیانوس است.



  1. moon
  2. Saturn
  3. Christiaan Huygens
  4. Ganymede
  5. Jupiter
  6. Solar System
  7. ethane