جمع (منطق)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

جمع (منطق)

(در لغت به‌معنای فراهم‌کردن و گردآوردن) در اصطلاح منطق، در سه قلمرو الفاظ، معرّف و حجت به‌کار می‌رود: ۱. در حوزۀ الفاظ، بر لفظی اطلاق می‌شود که بر دو مورد و بیشتر از آن دلالت کند؛ ۲. در باب معرّف، صفت تعریفی است که جامع یا دربر ‌گیرندۀ تمام افراد معرَّف باشد (← تعریف_جامع_و_مانع)؛ ۳. در باب حجّت، اصطلاحی است در مغالطه و آن عبارت است از «جمع چند مسئله در یک مسئله» که قسمی از اقسام خلط‌ میان مشبهات با اولیات، یا مشهورات است.