حسن

حَسَن

اصطلاحی در علم حدیث، حدیثی که سند آن تا به معصوم متصل و تمامی واسطه‌ها امامی‌مذهب و ممدوح‌اند، ولی عدالت فرد فرد آن‌ها معلوم نیست، یا بعضی ممدوح و بعضی ثقه‌اند. نزد اهل سنّت «حَسَن» خبر مُسندی است که در آن واسطه‌ها نزدیک به درجۀ وثاقت باشند، یا حدیث مرسلی که شخص مورد وثوقی آن را نقل کند و در هر صورت باید از شذوذ (انفراد) و علت (سستی معنا) دور باشد. مراتب حسن هم متفاوت است؛ گاهی چنان است که از آن به «حسن کالصحیح» تعبیر می‌کنند. فقها معمولاً حدیث حسن را نیز ملاک عمل قرار می‌دهند و معتبر می‌دانند، اما عده‌ای از آنان عمل به آن را مشروط به عمل مشهور کرده‌اند و گروهی نیز آن را در احکام شرعی معتبر نمی‌دانند.