حسن کانگو، علاءالدین ظغرخان (حک: ۷۴۸ـ۷۵۹ق)
حسن کانْگو، عَلاءِالدّین ظَغَرخان (حک: ۷۴۸ـ۷۵۹ق)
| علاءالدین ظغرخان حسن کانگو | |
|---|---|
| زادروز |
۶۹۱ق |
| درگذشت | ۷۵۹ق |
| ملیت | هندوستانی |
| نام‌های دیگر | علاءالدین بهمن شاه |
| شغل و تخصص اصلی | فرمانروا |
| جوایز و افتخارات | اولین پادشاهی مسلمان مستقل در جنوب هند |
(یا: علاءالدین بهمن‌شاه) پادشاه هند و مؤسس سلسلۀ بهمنیان دکن. کانگو در ۶۹۱ق به‌دنیا آمد. نسب وی را به بهمن، نیای بزرگ ساسانیان، رسانده‌اند، گو این‌که به‌موجب برخی روایات افسانه‌آمیز نسب او به برهمنی هندو می‌رسید و بر‌این‌سبب «بهمنی» تصحیفی از «برهمنی» است. کانگو در جوانی به دربار غیاث‌الدین تُغْلُق‌شاه راه یافت و سپس به دکن رفت و در دولت‌آباد اقامت گزید و درپی تحولات سیاسی در دهلی و دکن، با عنوان «بهمن‌شاه» بر تخت جلوس کرد و اولین پادشاهی مسلمان مستقل در جنوب هند را بنیاد گذاشت و گلبرگه را تختگاه خویش کرد. بیشتر دورۀ حکمروایی او به اطاعت درآوردن حکام و پادشاهان مستقل دکن گذشت. او را پادشاهی سیاستمدار، عادل و سخاوتمند توصیف کرده‌اند. در دورۀ بهمن‌شاه و جانشینان او، قلمرو آنان یکی از مراکز اصلی فرهنگ ایرانی در شبه‌‌قاره بود و زبان فارسی رواج بیشتری یافت. به فرمان بهمن‌شاه هر سال جشن نوروز برگزار می‌شد.