ریاضی زاوه ای ( ـ۹۲۱ق)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

ریاضی زاوه‌ای ( ـ۹۲۱ق)

شاعر و واعظ ایرانی. از مردم زاوۀ محولات (تربت حیدریه) بود. به فرمان حسین بایقرا چندی قاضی زاوه شد، اما، به‌سبب خلافی که در امر قضاوت از او سر زد، برکنار و زندانی‌ شد. ریاضی به تصوف میل داشت و وعظ او با وجد و حال و شعرخوانی و گریستن همراه بود. پس از چندی، به هرات رفت و از شاعران دربار حسین بایقرا شد. پس از آن‌که شاه اسماعیل اول صفوی بر خراسان دست یافت به خدمت او درآمد. به روایت تحفۀ سامی، به فرمان حسین بایقرا، یک مثنوی در حدود ۸هزار بیت در تاریخ وقایع زمان وی گفته‌ است؛ همچنین به فرمان شاه اسماعیل، تاریخ فتوحات زمان او را نیز به نظم کشید، اما موفق به اتمام آن نشد؛ از این دو اثر نسخه‌ای در دست نیست. از آن‌جا که حسن‌بیگ روملو، ریاضی را ساوجی خوانده، چنین برمی‌آید که وی مدتی در ساوه زیسته باشد.