رینولدز، جاشوا (۱۷۲۳ـ۱۷۹۲)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

رِیْنولْدْز، جاشوا (۱۷۲۳ـ۱۷۹۲)(Reynolds, Joshua)

رابرت کلایو و خانواده‌اش همراه با کنیزی هندی

نقاش انگلیسی. از بزرگ‌ترین تک‌چهره‌سازان قرن ۱۸ بود، و در کشیدن پرده‌های پرجمعیت نظرگیر به «سبک فاخر[۱]» بسیار مهارت داشت، سبکی که از هنر کلاسیک[۲] و رنسانس[۳] مایه می‌گرفت. اغلب حالت‌های کلاسیکِ پیکر انسان را تصویر می‌کرد، همچون تابلوی بانو سیدونز در نقش الهه تراژدی[۴](۱۷۸۴؛ سان مارینو[۵]، کالیفرنیا[۶]). بیشتر تک‌چهره‌های زیبایش را از سفارش‌دهندگان ثروتمند کشید، ولی شخصیت‌هایی همچون لارِنس اِستِرن[۷] و دکتر جانسون[۸]، هر دو نویسنده، و دیوید گریک[۹] بازیگر را نیز به‌تصویر درآورده است. از ۱۷۵۲ در لندن کار کرد، و در ۱۷۶۸ اولین رئیس‌ آکادمی سلطنتی[۱۰] شد، و مدارس آکادمی را تأسیس کرد. در ۱۷۶۹ عنوان سِر گرفت. رینولدز بیشتر از هنر کلاسیکِ یونان و رم باستان، استادان رنسانس متعالی ازجمله میکلانژ، رافائل[۱۱]، تیسین[۱۲]، و لئوناردو داوینچی[۱۳] متأثر بود. در کتاب گفتارهایی دربارۀ هنر[۱۴] که حاصل درس‌گفتارهای او در آکادمی از ۱۷۶۹ تا ۱۷۹۱ بود، مدعی شد که هنر باید به «سبک فاخر» باشد و کمال مطلوب را عرضه کند نه روزمرگی و واقعیت را. برخی از زیباترین تک‌چهره‌هایش، تلفیقی از شکل کلاسیک و شناخت هویّت فردی‌اند، همچون لُرد هیتفیلد[۱۵] (۱۷۸۷؛ نگارخانۀ ملی لندن[۱۶]) و دریاسالار کِپِل[۱۷] (۱۷۵۳ـ۱۷۵۴؛ موزۀ نیروی دریایی لندن[۱۸]). بعضی از آثارش همچون خودنگاری[۱۹] (ح ۱۷۷۳؛ آکادمی سلطنتی، لندن) به هنر رامبرانت[۲۰] نزدیک‌ترند، تا هنر نقاشان رنسانس. رینولدز علایق ادبی نیز داشت، و همراه با دکتر جانسون باشگاه ادبی[۲۱] را تأسیس کرد. 

 


  1. Grand Manner
  2. classical
  3. Renaissance
  4. Mrs Siddons as The Tragic Muse
  5. San Marino
  6. California
  7. Laurence Sterne
  8. Dr Johnson
  9. David Garrick
  10. Royal Academy
  11. Raphael
  12. Titian
  13. Leonardo da Vinci
  14. Discourses on Art
  15. Lord Heathfield
  16. National Gallery, London
  17. Admiral Keppel
  18. National Maritime Museum, London
  19. Self-Portrait
  20. Rembrandt
  21. Literary Club