سحر

سِحر
در زبان عربی به معنی فریفتن از طریق تغییردادن و تبدیل کردن ماهیت اشیاء است. در سِحر، شخص ساحر با بهره‌گیری از ترفندها و شگردهای خاص خود، موجب ظهور امری از طریق غیرمعمول می‌گردد؛ گویند گاه این طریق از راه ارتباط با شیاطین و جنیّان است. در فقه اسلامی، آموزش، یادگیری و پرداختن به سحر حرام و از گناهان کبیره شمرده شده است. در قرآن نیز آمده که سحر بدون ارادۀ خداوند مؤثر نخواهد بود و آن، وسیله‌ای برای آزمایش بندگان است. هرکس به دنبال سحر باشد از خیر و رحمت الهی بی‌نصیب خواهد ماند. سحر و مشتقات آن بیش از ۵۰‌بار در قرآن به‌کار رفته است. در سورۀ فلق به پیامبر (ص) فرمان داده شده که از شر ساحران به خداوند پناه برد. نیز ← جادوگری