سلمی، ابوعبدالرحمان (نیشابور ۳۲۵ـ۴۱۲ق)
سُلَمی، اَبوعَبدِالرَّحمان (نیشابور ۳۲۵ـ۴۱۲ق)
عارف مشهور و از مشایخ بزرگ صوفیۀ خراسان. نیای مادری‌اش، شیخ معروف اسماعیل بن نجید سُلمی بود که تباری عرب داشت. پدرش نیز درشمار صوفیان بود. او در طریقت دست ارادت به ابوالقاسم نصرآبادی داد و در خدمت او حج گزارد. سال‌ها در نیشابور به وعظ اشتغال داشت و درشمار مشایخ نامبردار این شهر بود. در این مدت، ابوسعید ابوالخیر نیز دیداری با او داشته و مورد ملاطفتش واقع شده است. سلمی درشمار پراثرترین مشایخ صوفیه است. گویا الحقایقِ او، کهن‌ترین تفسیر صوفیانۀ قرآن کریم است. آداب‌الصحبة، اربعین، رسالة‌الملامتیه، و طبقات‌الصوفیۀ او نیز به‌چاپ رسیده است. او، درشمار مشایخی است که در تکوین نظام تصوفِ خراسان بزرگ، نقشی بسزا داشته‌اند.