سگره، امیلیو (۱۹۰۵ـ۱۹۸۹)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

سِگْرِه، اِمیلیو (۱۹۰۵ـ۱۹۸۹)(Segre, Emilio)

اِمیلیو سِگْرِه
Emilio Segre
زادروز ایتالیا 1905م
درگذشت 1989م
ملیت امریکایی
گروه مقاله فیزیک و مکانیک
جوایز و افتخارات جایزۀ نوبل فیزیک در 1959

فیزیک‌دان امریکایی، زادۀ ایتالیا. در ۱۹۵۹، به جایزۀ نوبل فیزیک دست‌یافت. این جایزه به‌سبب کشف پادپروتون[۱]، نوعی پادماده[۲]، در ۱۹۵۵، مشترکاً به‌ او و همکارش، اوئن چمبرلین[۳]، اعطا شد. سگره اولین عنصر مصنوعی[۴]، با ‌نام تکنسیوم[۵]، با عدد اتمی[۶] ۴۳، را نیز کشف کرد (۱۹۳۷). در نزدیکی رم[۷] زاده شد. در آن‌جا درس خواند و همکار انریکو فرمی[۸] بود. در ۱۹۳۶، استاد دانشگاه پالرمو[۹] شد، ولی تحت فشار دولت فاشیست تبعید شد. از ۱۹۳۸، به‌جز پژوهش‌هایی که در زمان جنگ در لوس‌ آلاموس[۱۰] انجام داد، در دانشگاه کالیفرنیا[۱۱]، واقع در برکلی[۱۲]، مشغول به کار بود و در ۱۹۴۷، در آن‌جا به‌ استادی رسید. در ۱۹۴۰، عنصر جدید دیگری با عدد اتمی ۸۵ کشف کرد که اکنون آن را اَستاتین[۱۳] می‌نامند. سگره بار دیگر، و این‌بار در دانشگاه کلمبیا با فرمی روبه‌رو شد و با او دربارۀ استفاده از پلوتونیوم[۱۴] ۲۳۹ به‌جای اورانیوم ۲۳۵ در بمب‌های اتمی به بحث پرداخت. سگره که تحقیق در زمینۀ تولید پلوتونیوم را در برکلی آغاز کرده بود، به لوس آلاموس منتقل شد تا به مطالعه دربارۀ شکافت خودبه‌خودی[۱۵] ایزوتوپ‌های اورانیوم[۱۶] و پلوتونیوم بپردازد. در ۱۹۴۷، با استفاده از شتاب‌دهندۀ سیکلوترون[۱۷] در برکلی، تحقیق در زمینه‌های برهم‌کنش پروتون ـ پروتون و پروتون ـ نوترون را شروع کرد و بدین‌ترتیب، موفق به آشکارسازی پادپروتون شد. این کشف نظریۀ کوانتومی نسبیتی[۱۸] فیزیک‌دان انگلیسی، پاول دیراک[۱۹]، را تأیید کرد.

 


  1. antiproton
  2. antimatter
  3. Owen Chamberlain
  4. synthetic element
  5. technetium
  6. atomic number
  7. Rome
  8. Enrico Fermi
  9. University of Palermo
  10. Los Alamos
  11. California
  12. Berkeley
  13. astatine
  14. plutonium
  15. spontaneous fission
  16. uranium
  17. cyclotron accelerator
  18. relativistic quantum theory
  19. Paul Dirac