یزدی معمایی، شرف الدین علی ( ـ تفت ۸۵۸ق)

یَزدی مُعَمّایی، شرف‌‌الدّین علی ( ـ تفت ۸۵۸ق)

معروف به مخدوم، متخلص به شرف، مورخ، شاعر و ریاضی‌دان ایرانی. بیشتر عمر خود را در خدمت پادشاهان سلسله آل مظفر و تیموری گذرانید. مدتی در شیراز زندگی کرد و در سال‌های ۸۴۶ ـ ۸۵۰ نیز در قم به‌سر برد. پس از ماجراهایی ناشی از شکست مولای او، سلطان محمد بن بایسنقر، نوۀ شاهرخ تیموری مورد غضب شاهرخ قرار گرفت و به هرات عزیمت کرد. پس از مرگ شاهرخ به یزد بازگشت و پس از آن تا آخر عمر در تفت ماند. از آثارش: ظفرنامه؛ تیمورنامه (در موضوع تاریخ)؛ شرح قصیدۀ برده؛ دیوان اشعار (در موضوع ادبیات)؛ حلل مطرز، کنه‌المراد فی علم‌الوفق والاعداد به فارسی، کتاب فی علم اسطرلاب (در موضوع ریاضیات، معما و نجوم).