مارتینو، بهوسلاف یان (۱۸۹۰ـ۱۹۵۹)
مارتینو، بُهوسلاف یان (۱۸۹۰ـ۱۹۵۹)(Martinu, Bohuslav Jan)
آهنگ‌ساز چک. پس از آن‌که نازی‌ها چکسلوواکی را اشغال کردند، در ۱۹۳۹ به امریکا رفت و در نیویورک ساکن شد. موسیقی او سلیس و روان، سرشار از احساس، و بسیار زنده و پرنشاط است. ازجمله آثار اوست: اپراهای جولیِتّا[۱] (۱۹۳۷) و پاسیون یونانی[۲] (۱۹۵۹)، سمفونی‌ها، و موسیقی مجلسی. مارتینو در سال‌های ۱۹۰۶ـ۱۹۱۳ در کنسرواتوار پراگ[۳] به تحصیل ویولن مشغول بود و در همان حال در ارکستر فیلارمونیک پراگ[۴] نیز نوازندگی می‌کرد. در ۱۹۲۲ از یوزف سوک[۵] در کنسرواتوار پراگ درس آهنگ‌سازی گرفت، و بعد از ۱۹۲۳ تا ۱۹۲۴ زیرنظر آلبر روسل[۶] در پاریس به تحصیل آهنگ‌سازی پرداخت، و آثاری متأثر از جاز و نئوکلاسیک‌گرایی ساخت. طی دهۀ ۱۹۳۰ اپراهایی با موضوع‌هایی دربارۀ چِک پدیدآورد، و در ۱۹۴۱ پس از پناهندگی به امریکا خود را بیشتر وقف موسیقیِ سازی کرد. تا ۱۹۴۶ در امریکا ماند و در آن سال استاد آهنگ‌سازی کنسرواتوار پراگ شد، در ۱۹۴۸ به امریکا بازگشت و به تدریس در پرینستون[۷] و مرکز موسیقی بِرکشِر[۸] پرداخت. پس از به‌قدرت‌رسیدنِ کمونیست‌ها در ۱۹۴۸ تصمیم گرفت دیگر به چکسلوواکی برنگردد، و از ۱۹۵۷ در سوئیس اقامت کرد. موسیقی او اغلب سبکی نئوکلاسیک دارد، و سرشار از ملودی‌های ترانه‌های محلی چک است، و بر ریتم و کنترپوآن تأکید می‌کند. ازجمله آثار اوست: اپرا باله‌های بازدید از آشپزخانه[۹]، کُرال دسته‌گل[۱۰]، مس مزرعه[۱۱] برای تک‌خوان‌ها، کُر، و ارکستر؛ حماسۀ گیلگمش[۱۲]، اوراتوریو (۱۹۵۵). ارکستری شش سمفونی (۱۹۴۲ـ۱۹۵۳)؛ پوئم سمفونیکِ دیوارنگاره‌های پیِرو دِلاّ فرانچسکا[۱۳] (۱۹۵۵)؛ سینفونیِتّا جوکوزا[۱۴]. موسیقی مجلسی دو کوینتت پیانو (۱۹۳۳، ۱۹۴۴)؛ سه سونات ویولن‌سل و پیانو؛ ریتورنِلّوها[۱۵].
- ↑ Julietta
- ↑ The Greek Passion
- ↑ Prague Conservatory
- ↑ Prague Philharmonic Orchestra
- ↑ Joseph Suk
- ↑ Albert Roussel
- ↑ Princeton
- ↑ Berkshire Music Center
- ↑ La revue de cuisine
- ↑ Bouquet of Flowers
- ↑ Field Mass
- ↑ The Epic of Gilgamesh
- ↑ Frescoes of Piero della Francesca
- ↑ Sinfonietta giocosa
- ↑ Ritournelles