مبارزالدین محمد (۷۰۰ـ۷۶۰ق)
مبارزالدین محمد (۷۰۰ـ۷۶۰ق)
امیر آل مظفر (حک: ۷۱۳ـ۷۵۹ق)، فرزند شرف‌الدین مظفر. در ۷۱۳ق از جانب اولجایتو، حاکم میبد شد و نگه‌داری راه‌های اطراف یزد به او تفویض شد. در ۷۱۸ق با موافقت سلطان ابوسعید و کمک امیر کیخسرو بن محمود شاه اینجو حاکم فارس به جنگ حاجی شاه آخرین اتابک یزد رفت و او را برانداخت و حکومت یزد را به‌دست آورد و پس از مرگ سلطان ابوسعید (۷۳۶ق) حاکم مستقل یزد شد و آرام‌آرام به توسعۀ قلمرو خود پرداخت. او در ۷۴۱ق کرمان را تصرف کرد و در ۷۵۴ق بر شیراز مسلط شد و در سال‌های ۷۵۶ و ۷۵۷ و ۷۵۸ بر شبانکاره و لرستان و اصفهان دست یافت و در ۷۵۹ق برای مدت کوتاهی تبریز را اشغال کرد. او در ۷۵۵ق برای تحکیم سلطنت خود با خلیفه عباسی مصر المعتضد بالله ابوبکر بن احمد مستکفی بیعت کرد. سرانجام پسرانش شاه شجاع و شاه محمود که از اهانت‌های او در سفر جنگی تبریز آزرده‌خاطر و نگران شده بودند، هنگام بازگشت از آذربایجان در رمضان ۷۵۹ق در شهر اصفهان، او را دستگیر کردند و به قلعۀ طبرک فرستادند و در آن‌جا او را کور و در ارگ بم زندانی کردند تا در ۷۶۰ وفات یافت.
این امیر و فرزندش، شاه شجاع، هردو از شاهان هم‌دورۀ حافظ بوده‌اند؛ امیر مبارزالدین منفور حافظ بوده و «محتسب» در شعر او غالبا اشاره به اوست، ولی شاه شجاع از ممدوحان حافظ بوده است.