ناظم تبریزی، محمد ( ـ ح ۱۰۸۳ق)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

ناظم تبریزی، محمّد ( ـ ح ۱۰۸۳ق)

(معروف به: صادق) شاعر و تذکره‌نویس ایرانی. از مردم تبریز و ساکن اصفهان بود. با کلیم همدانی نشست‌و‌برخاست داشت. در ۱۰۳۰ق به مکه رفت و در آن‌جا مجاورت گزید. سپس در روزگار شاه‌عباس اول صفوی به هند سفر کرد و گویا مدتی در دکن در دربار ابراهیم دوم عادل‌شاه به‌سر برده و قصیده‌ای در مدح وی و وزیرش، شاه‌نوازخان شیرازی، سروده است. از آثارش: دیوان شعر در حدود ۶هزار بیت؛ نظم گزیده/تذکرۀ ناظم تبریزی که در ۱۰۳۶ به‌نام شاه‌عباس اول نوشته است؛ مثنوی فیروز و شهناز در ۲۳۱۰ بیت.