میرزاده، نعمت (مشهد ۱۳۱۵ش)

(تخلـــص: م. آزرم) شاعر ایرانی. هم به‌شیوۀ سنتی شعر گفته و هم به‌شیوۀ نیمایی. در شیوۀ اخیر اندیشۀ انقلابی‌ـ‌دینی را از دهۀ ۱۳۴۰ به شعر جدید مربوط کرد. پیام (تهران، ۱۳۴۷)، سحوری (تهران، ۱۳۴۹)، از شقایق و شبنم (پاریس، ۱۳۷۲) ازجملۀ دفترهای اوست. در بخشِ عمده‌ای از شعرهایش مسائل سیاسی و اجتماعی زمانه بازتاب یافته است. او در آموزشگاه پست و تلگراف و تلفن درس خواند و در دو دهۀ ۱۳۴۰ و ۱۳۵۰ به‌کار در ادارۀ پست و تلگراف و تلفن مشهد پرداخت. در دو دهۀ ۱۳۶۰ و ۱۳۷۰ در خارج از ایران زیسته است.