نفیسی، علی اکبر (کرمان ۱۲۶۳ـ تهران ۱۳۴۲ق)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

نَفیسی، علی‌اکبر (کرمان ۱۲۶۳ـ تهران ۱۳۴۲ق)

(مشهور به ناظم‌الاطباء) طبیب، فرهنگ‌نویس و ادیب برجستۀ دوران قاجار. فرزند حاج میرزا حسن طبیب کرمانی است. تحصیلات مقدماتی را در کرمان گذراند و در ۱۲۸۲ق به تشویق نایب‌الحکومۀ کرمان به قصد تحصیل پزشکی وارد مدرسۀ دارالفنون تهران شد. در ۱۲۸۵ق طبیب لشکر مهندسی قشون بود. ناصرالدین‌شاه او را مأمور تأسیس بیمارستانی، به‌شیوۀ اروپایی، در تهران کرد (۱۲۹۰ق). در ۱۲۹۸ق از ریاست بیمارستان استعفا کرد. در حکومت مشیرالدوله به خراسان رفت و بیمارستان رضوی مشهد را بنیاد نهاد. مدرسۀ شرف را نیز به سبک اروپایی ساخت و مبالغ زیادی از هزینۀ آن را شخصاً پرداخت. آثاری در طب نوشت و یا از فرانسه ترجمه کرد. از آثار مهم او: پزشکی‌نامه (۱۳۱۷ق)، تعلیمات ابتدایی (۱۳۱۷ق) نامۀ زبان‌آموز (۱۳۱۶) و از همه مهم‌تر «فرهنگ نفیسی» که ۲۵ سال از عمرش صرف تهیه و تدوین آن شد.