هارنن کورت، نیکلاوس (۱۹۲۹)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

هارْنُن‌کورت، نیکُلاوس (۱۹۲۹)(Harnoncourt, Nikolaus)

هارْنُن‌کورت، نيکُلاوس

رهبر ارکستر، یولن‌سل‌نواز، و موسیقی‌شناس اتریشی. از چهره‌های مهم و اصلی جنبش اصالت‌گرایی در اجرا، که در ۱۹۵۳ کُنسِنتوس موزیکوس وین[۱]، یک گروه هم‌نوازی برای اجرای موسیقی قدیم با سازهای آن دوران (سازهای دوره‌ای) را بنیاد گذاشت. برجسته‌ترین کار رهبری او، ضبط اپراهای مونته‌وردی[۲] و کُرال‌ها و آثار ارکستری باخ است. از ۱۹۶۹ رهبری کُنسِنتوس موزیکوس برعهدۀ همسرش، آلیس هارنُن‌کورت[۳] ویولن‌نواز (۱۹۳۰ـ )، بوده است. هارنن‌کورت در وین تحصیل کرد و از ۱۹۵۲ تا ۱۹۶۹ نوازندۀ ارکستر سمفونی وین بود. کُنسِنتوس موزیکوس در ۱۹۶۲ کنسرتوهای براندنبورگ[۴] باخ را ضبط کرد، در ۱۹۶۶ مسیح[۵] اثر هَندل[۶] را در لندن به‌اجرا درآورد، وکاستور و پولوکس[۷] اثر ژان ـ فیلیپ رامو[۸] و اپراهای مونته‌وردی را ضبط کرد. ویراست‌های هارنن‌کورت از آثار مونته‌وردی، انتخاب‌هایی ارزشمند در برابر اجراهای آزاد و سرراست ریموند لپارد[۹] از این آثارند، و اجراهای او از سوییت‌های تک‌نوازی ویولن‌سل باخ در تضاد با رهیافت ذهنی پابلو کاسالس[۱۰] و مستیسلاف روستروپوویچ[۱۱] قرار دارند. در ۱۹۸۹ اپرای کوزی فان توتّه[۱۲] را برای اپرای هلند، و در ۱۹۹۴ سری سمفونی‌های بتهوون را همراه با فیلارمونیای لندن (نخستین کار او با یک ارکستر سمفونی انگلیسی) رهبری کرد.

 


  1. Vienna Consentus Musicus
  2. Monteverdi
  3. Alice Harnoncourt
  4. Brandenburg
  5. Messiah
  6. Handel
  7. Castor et Pollux
  8. Jean-Philippe Rameau
  9. Raymond Leppard
  10. Pablo Casals
  11. Mstislav Rostropovich
  12. Cosi fan tutte