هافی، چارلز جیمز (۱۹۲۵)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

هافی، چارلز جِیْمز (۱۹۲۵)(Haughey, Charles James)

هافي، چارلز جِيْمز

سیاستمدار ایرلندی، از ۱۹۷۹ تا ۱۹۸۱، ۱۹۸۲، و ۱۹۸۷ تا ۱۹۹۲ نخست‌وزیر، و از ۱۹۷۹ تا ۱۹۹۲ رهبر حزب فینه‌فالِ (سپاه سرنوشت) در جمهوری ایرلند. در ۱۹۷۹، به جای جک لینچ[۱] به رهبری فینه‌فال و نخست‌وزیری ایرلند رسید و با مشکلات جّدی اقتصادی روبه‌رو شد. زمانی که حکومت تاچر در انگلستان کوشید تا با اعتصاب‌غذاکنندگان ارتش جمهوری‌خواه ایرلند در ۱۹۸۰ و ۱۹۸۱ مقابله کند، روابط جمهوری‌ ایرلند و انگلستان به وخامت گرایید. هافی در ۱۹۸۱، پس از برگزاری انتخاباتی زودرس، مقام خود را از دست داد و پس از مدت کوتاهی در ۱۹۸۲ بار دیگر آن را به‌دست آورد. در آخرین دورۀ نخست‌وزیری‌اش، که از ۱۹۸۷ آغاز شد، با دشواری‌های فراوانی روبه‌رو شد و به ناچار ائتلاف با دموکرات‌های پیشرو[۲] را پذیرفت. در ۱۹۹۸، مدیر دادستانی[۳] ایرلند تصمیم گرفت او را به‌سبب تلاش برای ممانعت از رسیدگی به پرداخت‌هایی که در دهۀ ۱۹۸۰ به سیاستمداران کرده بود تحت پیگرد قضایی قرار دهد. هافی در دوبلین[۴] متولد شد و در دانشگاه‌های کینگز اینز۵ و یونیورسیتی کالج دوبلین در رشتۀ حقوق تحصیل کرد. در ۱۹۵۷، به مجلس سفلای پارلمان جمهوری ایرلند (دایل) راه یافت و در ۱۹۶۱ به وزارت دادگستری رسید. در ۱۹۷۰، جک لینچ، نخست‌وزیر وقت، او را به‌همراه نیل بلینی[۵] به‌سبب مطرح‌شدن ادعاهایی دربارۀ اقدام آنان در زمینۀ واردکردن سلاح به کشور برای استفادۀ ملی‌گرایان ایرلند شمالی، از دولت کنار گذاشت. او بعدها از همۀ اتهامات تبرئه شد.

 


  1. Jack Lynch
  2. Progressive Democrats
  3. Director of Public Prosecutions
  4. Dublin King’s Inns
  5. Neil Blaney