پا (آناتومی)

پا (زیست‌شناسی)

پا

پا

پا

از اعضای بدن. هنگام ایستادن تکیه‌گاه محکمی برای وزن بدن است و هنگام راه‌رفتن و دویدن مانند تختۀ پرش عمل می‌کند. عملکرد رانشی پا به‌علت قرارگرفتن استخوان‌ها به‌صورت دو قوس طولی است که مثل ضربه‌گیر عمل می‌کنند. زمانی که فشار وزن به این قوس‌ها وارد می‌شود، این دو کمی باز می‌شوند و با برداشته‌شدن فشار به حالت اولیه باز می‌گردند. در حالت ایستاده، وزن بدن عمدتاً به‌واسطۀ پاشنۀ پا و سراستخوان‌های کف پا، درست در عقب انگشتان پا، تحمل می‌شود. هنگام راه‌رفتن، ابتدا وزن به پاشنه منتقل می‌شود و سپس در طول لبۀ خارجی پا به جلو منتقل می‌شود. با بلندشدن پاشنه از روی زمین، محل تحمل وزن در کف پا از سر استخوان‌های خارجی کف پا، به سر استخوان‌های داخلی کف پا و در نهایت سر استخوان کف پا منتقل می‌شود که مقابل شست پا است. شست پا آخرین فشار را برای بلندشدن پا به زمین وارد می‌کند. هنگام دویدن، پاشنۀ پا با زمین تماس پیدا نمی‌کند و وزن فقط از راه انتهای دور قوس‌های طولی به زمین منتقل می‌شود. قوس‌های طولی در این حالت با جمع‌شدن فشار حاصل از انگشتان داخلی را تقویت می‌کنند. قوس‌های کف پا با درهم قفل‌شدن استخوان‌ها، انقباض عضلات، و رباط‌های قوی حفظ می‌شوند. اگر رباط‌ها کش بیایند و شل شوند، بخشی از قوس ازبین می‌رود و این امر به صاف‌شدن کف پا می‌انجامد. در حالت ایستاده، پا به‌طور طبیعی عمود بر ساق است و می‌توان آن را با حرکت مفصل مچ پا به طرف بالا (خم به طرف پشت) یا پایین (خم به طرف کف پا) حرکت داد یا کف پا را به طرف داخل (چرخش به داخل) و خارج (چرخش به خارج) چرخاند. برای این حرکت‌ها همۀ استخوان‌های پا مثل یک واحد حول تالوس، بالاترین استخوان مچ پا، حرکت می‌کنند.