پورانی، بایزید (ز ۹۰۰ق)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

پورانی، بایَزید (ز ۹۰۰ق)

شاعر و خوشنویس ایرانی. از مردم روستای پوران در نزدیکی هرات بود. خطوط هفت‌گانه، به‌ویژه نستعلیق را خوش می‌نوشت. کتیبۀ محراب مسجد جامع قدیم بخارا به خط اوست. سرانجام به هند کوچید و پس از ۹۰۰ق به خدمت امرای ارغونی تته درآمد. وی که در ابتدا بسیار تهی‌دست بود در هند متمول شد.