پومپیوس استرابو، گنایوس (ح ۱۳۰ـ۸۷پ م)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

پومْپیوس اِسترابو، گِنایوس (ح ۱۳۰ـ۸۷پ‌م)(Pompeius Strabo, Gnaeus)
سردار رومی و پدر پومپیوس کبیر[۱]. در جنگ داخلی (۹۱ـ۸۷پ‌م) بین روم و متحدان ایتالیایی‌اش فرمانده موفق شمال بود. در ۸۹پ‌م کنسول[۲] شد و قانونی تصویب کرد که شهروندی رومی را به جوامع لاتینی شمال رود پو[۳] و حقوق لاتینی را به جوامع غیرلاتینی تسرّی می‌بخشید. پومپیوس استرابو به تعدادی از سواره‌نظامان اسپانیاییِ خود شهروندی رومی داد. او در جنگ داخلی بین ماریوس[۴] و سولا[۵] بی‌طرف ماند و تا زمان مرگ استقلال خود را حفظ کرد. پومپیوس استرابو در تاریخ روم فرد مهمی است، زیرا پایگاه قدرتی، به‌ویژه در پیکنوم[۶]، پدید آورد که به پسرش کمک کرد بدون طی‌کردنِ مراحل رایجِ ترقی به‌ یکباره حیات سیاسی خود را از رأس آغاز کند.


  1. Pompey the Great
  2. consul
  3. River Po
  4. Marius
  5. Sulla
  6. Picenum