ژانسن، ژول سزار (۱۸۲۴ـ۱۹۰۷)
ژانْسِن، ژول سِزار (۱۸۲۴ـ۱۹۰۷)(Janssen, Jules Cesar)
اخترشناس فرانسوی. طیف خورشیدی را بررسی کرد. در ۱۸۶۷ به این نتیجه رسید که در جوّ مریخ[۱] بخار آب وجود دارد و در ۱۸۶۸، نوعی خورطیف‌نما[۲] ابداع کرد. در پاریس زاده شد و همان‌جا درس خواند. در پاریس، روی پشت‌بام خانه‌اش، رصدخانه‌ای برپا ساخت. گشت‌های علمی او را به بسیاری از نقاط جهان کشاند، ازجمله در ۱۸۵۷، برای تعیین استوای مغناطیسی[۳] به پرو رفت. طی جنگ فرانسه و پروس[۴]، برای رصدکردن گرفت خورشید (کسوف) با بالون به الجزایر رفت. در ۱۸۶۵، استاد فیزیک در مدرسۀ تخصصی معماری[۵] شد. رصدخانه‌ای در قلۀ مون بلان[۶] آلپ[۷] تأسیس کرد، و در ۱۸۷۵ سرپرست رصدخانۀ اخترشناسی جدیدِ مودون[۸]، در نزدیکی پاریس، شد. کتاب اطلس عکس‌های خورشید[۹] (۱۹۰۴)، اثر او و دربرگیرندۀ عکس‌هایی از خورشید است که از ۱۸۷۶ به بعد تهیه کرده بود.