کشف المحجوب (عرفان)
کَشفُ‌المَحجوب (۲)
از نخستین تألیفات فارسی در عرفان تألیف ابوعثمان هُجْویری. هجویری این کتاب را در میانۀ قرن پنجم، در پاسخ پرسش‌های دوستی دربارۀ طریقت تصوّف و کیفیّت مقامات و معاملات آنان نوشته است. تأثیر کتاب‌هایی همچون اللمع و رسالۀ قشیریه و طبقات سلمی در این کتاب، نشان می‌دهد که هجویری به‌‌هنگام تألیف آن آثار پیشینیان را فراچشم داشته است و گویا می‌خواسته دایرةالمعارفی از معارف صوفیه تدوین کند. بعضی این کتاب را قدیم‌ترین اثر منظّم و مضبوط در اصول تصوّف دانسته‌اند. سرگذشت شماری از مشایخ، معرفی فرقه‌های صوفیه و آداب ایشان، مباحث سماع و بیان چندی از اصطلاحات عرفانی، در شمار مهم‌ترین مسائل کتاب است. این کتاب بارها چاپ و به اردو، انگلیسی و عربی ترجمه شده است. نخستین تصحیح علمی آن از ژوکوفسکی است و بهترین تصحیح علمی ـ انتقادی آن به‌همت محمود عابدی منتشر شده است.